Ik was eens in contact met iemand die mij veel pijn deed met dingen die hij zei en deed en me, elke keer dat ik hem dat vertelde, er fijntjes op wees dat niet hij mij, maar ik mijzelf pijn deed met de verhalen die ik maakte over wat hij zei en deed.

Snap je het nog?

Dat was natuurlijk enorm frustrerend, maar als ik eerlijk ben had hij toch wel 99 van de 100 keer gelijk. Ik verzon er flink wat op los. En die ene keer dat hij me wel echt pijn had gedaan gaf hij dat ruiterlijk toe.

Zo was hij dan ook wel weer.

Ik besloot te blijven want ik wilde weleens weten hoe ik dat doe, verhalen maken waar ik mezelf pijn mee doe. Bovendien was hij de enige persoon op aarde die mij in contact kon brengen met de veilige stand van mijn zenuwstelsel.

Dat maakte blijven wel bijzonder aantrekkelijk èn het hielp verdragen.

Ooit leerde ik dat onze gedachten en ons gevoel in een vicieuze cirkel met elkaar verbonden zijn. Wat we voelen wordt veroorzaakt door ons denken en wat we denken wordt veroorzaakt door wat we voelen. Als je je veilig voelt maak je fijne gedachten en als je je onveilig voelt maak je nare gedachten.

De aard van de verhalen die je maakt zijn dus een bron van informatie.

Ook de inhoud van wat je verzint laat je veel zien. Ik voelde me vaak in de steek gelaten, terwijl dat in werkelijkheid niet gebeurde. Het bracht me op het spoor van diepgeworteld trauma waar ik me tot die tijd helemaal niet bewust van was.

Er kwam iets in beweging.

Ik realiseerde me dat wat waar was voor pijn, ook gold voor het gevoel van veiligheid. Dat ik verhalen had verzonnen over hoe hij mij een gevoel van veiligheid had gegeven, terwijl ik in werkelijkheid mijn eigen veiligheid was gaan voelen.

En toen gebeurde er iets bijzonders.

Extreem veilig en extreem onveilig kwamen bij elkaar. Dat gaf ruimte om met trauma te werken. Ik liet me keer op keer raken, verzon de verhalen waarmee ik trauma op kon sporen die ik vervolgens kon gaan verwerken in de veilige basis van mijzelf.

Hoe? Gewoon, door het te voelen.

Voelen van emoties en het verwerken van onafgemaakte emoties, zoals trauma blijken een vaardigheid te zijn waarbij je je zorgelijke gedachten enorm goed kan gebruiken.

En een vaardigheid kan je leren.