Van alle mechanismen die voor kunnen komen in een toxisch contact, vind ik love bombing de leukste.

Weet je waarom?

Het werkt alleen als jij gelooft dat het waar is en dus opent het de ruimte om eens lekker van jezelf te genieten.

Alles wat een ander zegt en jij gelooft, vind je zelf.

Ik zal een gek voorbeeld geven. Als ik tegen je zeg: “Ik twijfel of jij een mens bent” dan is er niets in jou waar die twijfel op aanhaakt. Je snapt direct dat ik een grapje maak, of anders flink in de war ben.

Maar, wat als ik zeg dat ik je ogen zo mooi vind?

Geloof je me dan? Of denk je dan ook dat er iets mis is met mij? Je antwoord op deze vraag maakt mij niet zoveel uit, want het zegt niets over mij en alles over wat jij van je eigen ogen vindt.

Neem nu love bombing. Voor wie het meemaakte.

Weet je nog wat er in je oor werd gefluisterd? Hoe fijn dat voelde, hoe zacht en warm je ervan werd? Nou. Even los van hoe de rest van het contact verlopen is, dàt stukje mag je houden.

Het is van jou en de ander heeft daar niets mee te maken.

Er werd enkel gespiegeld wat jijzelf allang wist. Hoe lief je bent, hoe zacht, hoe fijn het is om bij jou in de buurt te zijn. Hoe grappig je bent en hoe bijzonder.

Wat je daarna ook allemaal hebt meegemaakt, dàt is in ieder geval nooit veranderd.