De vraag of wij een vrije wil hebben leidt vaak tot mooie gesprekken, stille mijmeringen en felle discussies. Maar of je nu gelooft dat je hem hebt of niet, één ding is zeker. Zodra er levensgevaar wordt waargenomen kun je er niets meer mee en ben je overgeleverd aan je zenuwstelsel.
In de natuur, dus ook in jou, draait alles om overleven.
Zodra je zenuwstelsel gevaar waarneemt gaat het je redden. Je merkt dat direct aan een stressreactie in je lijf. Je gaat sneller en oppervlakkiger ademen, je hartslag gaat omhoog en je krijgt een opgejaagd gevoel. Deze energie zorgt ervoor dat je gaat vechten of vluchten en het zou fijn zijn als je dat dan ook zou doen.
Maar ja, die vrije wil, hè…
Anders dan bij dieren kunnen wij er iets van vinden dat we gevaar waarnemen. Meestal zijn we het niet eens met de inschatting die ons zenuwstelsel heeft gemaakt. We begrijpen niet waarom we zo bang zijn en vinden dat we ons aanstellen. In plaats van weg te rennen houden we ons doof voor de paniek die door ons lijf giert en dat is niet goed voor onze fysieke en mentale gezondheid.
De kunst van het leven is om zo trouw mogelijk te zijn aan je eigen zenuwstelsel en erop te vertrouwen dat de inschatting van gevaar klopt, ook al begrijp je het niet.
Een voorbeeld
Je hebt als kind te weinig aandacht gehad. Je ouders waren druk met werk en elkaar. Voor een kind staat te weinig aandacht krijgen gelijk aan levensgevaar. Te weinig aandacht=te weinig zorg=te weinig eten=dood. Er is een koppeling ontstaan tussen aandacht krijgen en doodgaan. Zolang deze koppeling nog actief is in jouw lijf (oftewel, de ervaring is nog niet verwerkt) kan iemand die eventjes geen aandacht voor jou heeft de overlevingsreactie van jouw zenuwstelsel per ongeluk aanzetten. Je raakt in paniek (ervaart levensgevaar) en wordt vervolgens ontzettend boos (gaat vechten).
Voor jouw lijf is het het allerfijnste als je bereid bent om de boosheid die ontstaan is gewoon maar even te voelen omdat het dan direct verwerkt kan worden. Geloof je in een vrije wil, dan kan je die héél goed gebruiken om te kiezen voor voelen in plaats van ontkennen. Geloof je er niet in, laat je dan meenemen door je eigen lijf. Het weet de weg.