De manier waarop je als kind gehecht bent bepaalt voor een groot deel hoe je je als volwassene ontwikkelt. Ben je veilig gehecht? Dan ben je van huis uit beter opgewassen tegen de moeilijke en pijnlijke dingen die nu eenmaal horen bij leven. Je draagkracht is groter, zeggen we dan.
In werkelijkheid hoef je niets te dragen.
Voor iemand die onveilig gehecht is en struikelend door het leven gaat kan het lijken alsof draagkracht iets is dat je hebt gekregen of niet, en dat je het daarmee zal moeten doen. Soms wordt dat door therapeuten ook bevestigd als het na jaren sleutelen nog niet gelukt is om het worstelen op te geven.
Je kunt je laten dragen.
“Jij mist fundament” zei een therapeute eens tegen mij. Ik geloofde haar, want zo voelde het precies. Met dit beeld in gedachte leefde ik verder. Wat heeft het voor zin? Wat je ook bouwt op drijfzand, het stort toch wel weer in. Mijn gevoel van kwetsbaarheid nam toe en mijn wereld werd nog grauwer dan hij al was.
Iedereen heeft dezelfde bedding.
Ik neem haar helemaal niets kwalijk, want ik weet dat zij het zelf niet wist. Er bestaat niet zoiets als een fundament waarmee het leven gedragen moet worden. Het is een misverstand.
Geef je maar over.
In werkelijkheid hebben we allemaal dezelfde stevige grond onder onze voeten in de vorm van de veilige stand van ons zenuwstelsel. Ben je veilig gehecht? Dan was er iemand in jouw omgeving die in contact stond met die veilige stand bij zichzelf en je op die manier de weg heeft gewezen.
Dan leer je verdragen.
Moeilijke emoties zoals trauma lossen op door ze te doorvoelen. Dat kan alleen als je in contact staat met de veilige stand van je zenuwstelsel. Was er niemand die je dat kon leren? Dat is niet gek, want we weten nog niet zo lang dat het zo werkt.
Het is nooit te laat.