“Zullen we hem eens serieus nemen?” vroeg ik mijn cliënte nadat ze me verteld had met welke afgrijselijke dingen haar innerlijk criticus haar de hele dag om de oren smijt. Ze kijkt me verwonderd aan. “Serieus nemen? Het klopt toch niet wat hij allemaal zegt?”

Dat klopt. Er klopt helemaal niets van wat zo’n innerlijk criticus allemaal te vertellen heeft. Of liever gezegd, er klopt niets van de manier waarop het verteld wordt. Het is het resultaat van heel lang niet luisteren naar een mega belangrijke boodschap.

“Wie niet horen wil, moet maar voelen” aldus de innerlijk criticus.

Voor het gemak en om een fijn leven te hebben, ga ik er altijd maar vanuit dat er niets in een mens kan gebeuren dat niet een positieve intentie heeft. Zelfs een griezel als de innerlijke criticus. Dat was natuurlijk niet altijd zo. De mijne kon er ook wat van en legde me regelmatig lam. Ik geloofde niet alles wat hij zei, maar hoe harder ik hem tegensprak, hoe gemener hij werd.

Dat verwonderde me en ik werd nieuwsgierig. Ik draaide me om en richtte mijn blik op hem.

Wanneer ga jij tegen me schreeuwen en wanneer hou je je stil? Wat zeg je eigenlijk precies? En hoe reageer ik daar op? Zou het waar kunnen zijn wat je zegt? En zo niet, hoezo spreek je dan juist deze tekst naar mij uit? En waarom op dit moment?

Toen mijn cliënte en ik deze vragen voorlegden aan haar innerlijke criticus bond hij in en gaf helder antwoord.

Stiekem voelde ze al heel lang dat ze niet eerlijk was naar zichzelf. Het begon met een lichtelijk gevoel van weerstand bij uitnodigingen voor bepaalde feestjes. Ze luisterde niet en ging toch. De weerstand nam toe, ze voelde zich er niet fijn. Ze luisterde nog steeds niet en bleef gaan. Om niet te voelen hoe rot ze zich voelde begon ze steeds meer te drinken. De feestjes werden destructief.

En toen greep de innerlijk criticus in.

Hij begon haar te vertellen dat ze niet mooi genoeg is. Dat mensen nare dingen over haar zeggen en dat ze er niet bij hoort. Dat eigenlijk niemand blij met haar is. Hij maakte haar zo onzeker dat ze de deur niet meer uit durfde en de feestjes ging mijden.

Missie volbracht. Hij had haar geholpen om eindelijk trouw te zijn aan zichzelf.