Vertrouwen

Vruchtbare crisis

Daphne Angst, Artikelen, Vertrouwen, Voelen

 

Niet te geloven. Hoeveel pijn kan een mens verdragen? Na een periode van fijne flow, komt er momenteel veel pijn voorbij in mijn leven. Het snijd als een scherp mes door me heen en raakt me tot diep in mijn ziel. Ik ken dit. Ik maakte het al heel vaak mee. Maar deze keer voelt het anders. Onder de bodem is een grond van vertrouwen ontstaan. Ik zak en zak, maar voel aan alles dat ik er niet doorheen zal gaan. Wat een verschil met eerdere ervaringen!

Over crisissen bestaat een hardnekkig misverstand. Alhoewel iedereen ze heeft en ze ook steeds weer terug blijven komen, geloven we dat het niet goed met ons gaat als we er één doormaken. Dient een crisis zich aan, dan willen we er zo snel mogelijk van af. We zoeken naar afleiding in vele vormen: oplossingen bedenken, teveel drinken, excessief social media gebruik. Keuze te over. En dat is jammer, want een crisis draagt een zeer krachtige potentie in zich. Het opent de weg naar vrijheid.

De enige manier om gebruik te maken van de vruchtbaarheid van een crisis, is erin springen. Voel wat er te voelen is en geef je over aan de heftigheid ervan. Dat is zeker niet gemakkelijk. Als vanzelf gaat alles in ons in verzet tegen de pijn die hoort bij een flinke crisis. Wil je al meebewegen, dan kom je onherroepelijk je eigen weerstand tegen. Voor je het weet ben je weer weg bij de pijn. Dat voelt natuurlijk wel even fijner, maar pijn laat zich niet wegstoppen. Ergens in je lijf wordt het opgeslagen en zal zich later opnieuw, maar dan iets heftiger aandienen. Wordt er niet geluisterd, dan wordt er harder geroepen.

Het afgelopen jaar ben ik gaan luisteren. Wat ik hoorde was verre van fijn. Het maakte me bang en er waren momenten dat het voelde alsof ik het niet aankon. Op die momenten ben ik het ook niet aangegaan. Het is belangrijk om mild te zijn voor jezelf. Ik heb gezorgd dat ik onder deskundige begeleiding van een collega coach ruimte durfde te maken voor de pijn die zich aandiende. Dat voelde soms als een hopeloze weg. Er bleef maar pijn komen. Wat had het voor zin?

Nu, een paar maanden later voel ik welke zin het heeft gehad. Het heeft mij vrij gemaakt om te kunnen voelen welke stappen in het leven op dit moment ècht bij mij passen. Wie ik werkelijk ben en wat mij te doen staat. Dat blijken hele andere stappen te zijn dan ik tot nog toe van mezelf gewend was. Maar ze voelen verrassend goed en dus zet ik ze met gemak. Stapje voor stapje. Dat daar kennelijk een nieuwe crisis bij hoort, maakt me niet meer bang. Ik weet nu zeker dat een crisis me enkel en alleen uitnodigt tot diepere lagen van vrijheid en dus maak ik er met alle liefde ruimte voor.

Wil jij ook graag gaan luisteren naar wat de pijn jou te vertellen heeft, maar vind je het spannend? Samen staan we sterker dan jij alleen. Kijk voor meer informatie op www.samenmetdaphne.nl/traject.

Dobberen

Daphne Artikelen, Intuïtie, Vertrouwen, Voelen

De afgelopen week bracht ik door in Frankrijk in een fantastische retraite van de stichting Filosofie en Meditatie. Er werd van alles in beweging gezet en ik leerde veel. Bijvoorbeeld ‘dobberen’.

Wanneer wij geconfronteerd worden met een uitdaging in ons leven, hebben we nogal eens de neiging om deze in een vraag te gieten en het juiste antwoord erop te gaan zoeken. Dat is enorm hard werken. Er zijn tal van mogelijke antwoorden. Hoe weet je nu welke de juiste is? Twijfel dient zich aan en daarmee een hoop verwarring en onrust. Vruchtbaarder is het om zo’n uitdaging mee te nemen in een meditatie en erop te gaan dobberen. Hoe doe je dat?

Voor wie bekend is met meditatie:
Als je gewend bent om te mediteren is het simpel. Het enige dat je doet is afdalen naar de stilte, je focus naar de uitdaging brengen, erop dobberen en jezelf openen voor wat er tevoorschijn wil komen.

Voor wie niet bekend is met meditatie:
Als je niet gewend bent om te mediteren is het ook simpel. Veel mensen denken dat mediteren hetzelfde is als stoppen met denken. Ze hebben dan weleens een poging gedaan, ontdekten dat gedachten bleven komen en trokken de conclusie dat ze het niet kunnen. Jammer! Mediteren is niet geen gedachten hebben, mediteren is je bewust worden van alles wat er gebeurt in je lijf en hoofd en daarnaar kijken. Je neemt een andere positie in en kijkt als het ware vanaf een afstandje naar jezelf. Probeer het maar eens! Het is echt de moeite waard om hiermee vertrouwd te raken. Toch hoef je niet te wachten met dobberen tot je er vertrouwd mee bent. Ook jij kan direct beginnen, zij het in een iets andere vorm. Heb je een uitdaging in je leven? Neem deze dan mee de dag in. Concreet betekent dat dat je er een aantal keer per dag actief mee bezig bent, zonder een antwoord te willen vinden. Je richt er even je aandacht op en laat het dan weer los. Blijf ondertussen de hele dag door goed om je heen kijken en voelen wat er gebeurt in je lijf. Je zal al snel gaan ontdekken dat er zich allerlei signalen aan je voordoen die richting geven en uiteindelijk helder zullen maken wat je te doen staat.

Heb jij ook genoeg van het worstelen en ploeteren en verlang je naar een leven dat licht verloopt? Dat kan en is simpeler dan je denkt. Ik vertel je er heel graag meer over in de workshop Leer lichter leven. Kijk voor meer informatie op www.samenmetdaphne.nl/leer-lichter-leven.

Ben je geïnteresseerd in een retraite of één van de andere activiteiten van de stichting Filosofie en meditatie? Kijk dan op www.filosofieenmeditatie.nl

 

Het heeft ècht zin.

Daphne Artikelen, Verbondenheid, Vertrouwen

Ik bevind me in een periode van oogsten. De afgelopen weken sprak ik verschillende mensen met wie ik een aantal maanden geleden heb gewerkt. Zij gaven mij mooie ervaringen terug.

“Ik heb mijn eigen kracht ontdekt en durf erop te vertrouwen. Zelfs als ik het contact ermee even kwijt b

“Ik begrijp nu wat het betekent ‘zijn wie je bent’ ”.

“Je hebt gelijk! Als ik in vertrouwen leef komen er ineens allemaal onverwachte mooie dingen op mijn pad!”

Het is fijn om te horen. Het maakt me blij en sterkt me dat mijn werk zin heeft en betekenisvol is

Maar waarom deel ik dit met jullie?

Om te laten zien hoe geweldig het samenwerken met mij is? En je te vertellen dat je dat moet komen doen?

Nee. Nou ja…Natuurlijk ben ik trots op waar mijn cliënten en ik samen zijn gekomen. En natuurlijk hoop ik dat je nieuwsgierig wordt en zin krijgt om ook samen met mij aan de slag te gaan.

Maar meer nog dan dat wil ik je aanmoedigen om actie te ondernemen als je voelt dat er ruimte is voor persoonlijke groei. Ik wil je uitnodigen om het gevoel dat je concessies aan het doen bent héél serieus te nemen en te beslissen om daarmee op te houden.

Kies een manier die bij je past. Alleen, of met iemand waar je je fijn bij voelt.

Ik wens je de moed toe om deze stap te zetten en moedig je aan vanaf de zijlijn.

Intuïtie. Hoe je het kwijt kunt raken, terug kunt vinden en zuiver kunt gebruiken.

Daphne Artikelen, Intuïtie, Vertrouwen, Voelen

We hebben allemaal een prachtig instrument meegekregen waarmee we niet alleen onze eigen overlevingskansen kunnen vergroten, maar ook dat van anderen kunnen helpen groeien.

Intuïtie. Er wordt vaak gezegd dat we het contact ermee kwijt geraakt zijn. En hoewel het overduidelijk voor veel mensen lastig is geworden om hun intuïtie te gebruiken, zou ik die uitspraak iets willen nuanceren. We zijn het contact met onze intuïtie niet kwijt, we herkennen het alleen niet meer. Je voelt het wel, maar er gaat geen belletje rinkelen dat zegt “dit is intuïtie”.

Ieder mens wordt geboren met een zuiver gevoel van innerlijk weten. Het is gewoon één van de handige instrumenten die je als mens meekrijgt in het leven. Net als dat je voelt wanneer je naar de wc moet of het nodig is om iets te eten. Er wordt je iets aangegeven vanuit je lichaam en het helpt je om daar gehoor aan te geven. In de loop van het leven vertroebelt bij de meeste mensen het contact met dit instrument. Dat zal bij iedereen op een eigen, unieke manier verlopen. Bij mij ging dat zo.

Als kind was ik erg gevoelig, wat niet altijd even goed begrepen werd en soms zelfs afgekeurd. Ik leerde daardoor minder luisteren naar mijn gevoel en ontwikkelde een sociaal-wenselijke manier van omgaan met wat ik voelde. Het maakte me onzeker, waardoor ik een sterke behoefte ontwikkelde om ‘gelijk’ te hebben.

In mijn tienerjaren merkte ik dat mensen graag bij mij kwamen met hun problemen. Kennelijk was de manier waarop ik reageerde prettig voor hen. Ik denk dat ik mijn intuïtie toen nog redelijk zuiver kon gebruiken. Al snel ging echter de behoefte om ‘gelijk’ te hebben in de weg zitten. Mijn intuïtie vermengde zich met levenservaring en vertaalde zich steeds meer in het geven van adviezen waarvan ik vond dat mensen die op moesten volgen. Deden ze dat niet, dan deed dat iets met mijn gevoel van eigenwaarde.

In de jaren die volgden durfde ik mijn intuïtie steeds minder te gebruiken. Het bleef zich wel steeds heel duidelijk aandienen, maar als ik het gebruikte merkte ik dat ik een minder leuk mens werd. Er was een onprettige associatie ontstaan tussen het voelen van mijn intuïtie en gelijk willen hebben en dus ging ik mijn intuïtie maar liever uit de weg.

Gelukkig keerde het tij. Op het juiste moment vertelde de juiste persoon mij dat je je intuïtie altijd mag gebruiken, als je maar niet hecht aan jouw interpretatie van de betekenis ervan. Halleluja! Het kwartje viel direct. Natuurlijk mag ik mijn intuïtie gebruiken. Ik had het niet voor niets en het riep niet voor niets zo vaak om aandacht! Het is echter niet aan mij om te bepalen wat mijn intuïtieve ingeving voor een ander betekent. En het is al helemaal niet aan mij om een oordeel te hebben over wat een ander met mijn intuïtieve ingeving doet.

Natuurlijk heeft het wel even geduurd voordat ik weer in zuiver contact kon staan met mijn intuïtie en deze weer volop kon gaan gebruiken. Graag deel ik een aantal dingen die ik leerde onderweg, in de hoop dat ze je uitnodigen om je eigen intuïtie weer op te gaan zoeken.

• Wanneer je je intuïtie niet meer zo helder waar kunt nemen, kan je deze weer leren herkennen door regelmatig je blik naar binnen te richten en te voelen wat daar gebeurt. Als je dat wat je voelt steeds heel serieus neemt, geef je je lijf als het ware toestemming om meer van zich te laten horen. Je creëert daarmee ruimte waar je intuïtie in kan verschijnen.

• Intuïtie kan zich op verschillende manieren voordoen. Soms is het heel subtiel. Zo kan je bijvoorbeeld ineens een naar of juist heel fijn gevoel krijgen bij het ontmoeten van iemand, zonder dat je dat direct kunt plaatsen. Het kan ook juist heel helder tot je spreken. Het lijkt dan net alsof je direct het antwoord op een ingewikkeld vraagstuk voor je ziet. Dat kan zijn in een beeld, een herinnering of een soort onmiskenbare logica.

• Intuïtie vraagt om een volg-beweging. Wanneer je bijvoorbeeld een bepaald uitgesproken gevoel krijgt bij iemand en direct wil snappen waarom dat gebeurt, vermindert dat het contact met je intuïtie direct. Wil je de wijsheid van je intuïtie kunnen gebruiken vraagt dat om het willen ervaren van dat specifieke gevoel en het vertrouwen dat alles op een (niet door jou te bepalen moment) duidelijk zal worden.

• Het ontwikkelen van een zuiver contact met je intuïtie doe je door te experimenteren en bereid te zijn om te ontdekken dat je er soms net naast zat. Ontdekken dat het toch geen intuïtie was is even waardevol als ontdekken dat het dat wel was.

• Als je je intuïtie wil delen met iemand anders is het belangrijk om te weten of die ander dat wel wil. Soms is dat best lastig omdat een intuïtieve ingeving zo als “waarheid” aan kan voelen. In een situatie waarin je iemand waar je van houdt wil helpen, kan je daardoor per ongeluk opdringerig worden. Het is jammer als dat gebeurt omdat dat het hele effect van je intuïtie tenietdoet. De ander kan het dan niet meer ontvangen.

• Wanneer je besluit om je intuïtie in te zetten voor een ander, realiseer je dan dat je daarmee een cadeau weggeeft. Je geeft jouw intuïtieve ingeving aan de ander en deze is geheel vrij om ermee te doen wat hij of zij wil.

• Het delen van je intuïtie werkt wezenlijk anders dan het geven van een advies. Bij een advies vertel je de ander wat jij het beste vindt. Met het delen van je intuïtie creëer je ruimte om de waarheid van de ander zichtbaar te laten worden.

• Schrik niet als de ander kribbig reageert op jouw intuïtieve ingeving. Het is soms heel confronterend wanneer een diepe pijn geraakt wordt. Vertrouw er op dat jouw intuïtie geholpen heeft om die pijn zichtbaar te maken waardoor deze op kan gaan lossen.

Tot slot. Geef jezelf de tijd. Het opnieuw gaan herkennen van wat je lichaam je aangeeft en daarmee leren werken is een proces dat zich in kleine stapjes voltrekt. Als je het durft te volgen, wordt het contact met je intuïtie vanzelf steeds zuiverder.

Ik wens je een mooi proces bij het herontdekken van je innerlijke wijsheid.

“Het zal wel aan mij liggen”

Daphne Artikelen, Denken, Moed, Vertrouwen, Voelen

Tijdens het afscheid gisteren bedankte een cliënt mij in tranen. “Ik ben zo blij dat ik bij jou heb kunnen leren dat ik niet aan mezelf hoef te twijfelen. Dat ik niet gek ben en dat ik op mijzelf kan vertrouwen”.

Het raakte me. Ik kan me nog levendig herinneren hoe het voelde om te denken dat ik het niet snapte. Als ik om me heen keek zag ik van alles gebeuren waarvan ik dacht: “Dat klopt toch niet?”. Ik voelde me erg alleen omdat ik schijnbaar de… enige was die er van opkeek. Om toch nog enige houvast te kunnen ervaren loste ik het op met de gedachte: “Het zal wel aan mij liggen. Ik snap kennelijk niet hoe het zit”.

Die oplossing bleek erg destructief. Het maakte dat ik me verloren voelde in een onveilige wereld. Waar kan ik me aan vasthouden als zelfs mijn eigen gevoelens en gedachten onbetrouwbaar zijn?

Als ik tegenwoordig om me heen kijk denk ik nog steeds vaak: “Dat klopt toch niet?”. Misschien nog wel vaker dan voorheen. Het grappige is dat het nu juist díe gedachte is die me houvast geeft. Ik weet ondertussen dat wat ik voel helemaal klopt voor mij. Ik heb ontdekt dat het ‘niet pluis’ gevoel me helpt om op de juiste weg te blijven en ik ben dankbaar dat dit zo helder tot mij spreekt.

Heel af en toe probeert de gedachte: “Ik zal wel gek zijn” mij nog wel eens te verleiden. Ik ervaar dan de schijnbare veiligheid die naar me lonkt, maar gelukkig ook direct weer de ontwrichtende werking van die gedachte.

Tot iedereen die zich hierin herkent wil ik graag zeggen: twijfel niet aan jezelf. Het ligt echt niet aan jou. Je bent niet gek. Je voelt heel goed aan hoe het zit, maar hebt nog niet ontdekt wat het precies betekent of hoe je ermee om kunt gaan. Ga dat uitzoeken, ga daarmee aan de slag, maar zoek je veiligheid alsjeblieft niet in het ter discussie stellen van jouw gevoel. Want dat klopt helemaal.

Zuiverheid geeft zekerheid

Daphne Artikelen, Vertrouwen, Voelen

Zuiverheid leidt mij door het leven. Het geeft me richting, vertelt me wat me te doen staat en reflecteert, zonder er doekjes om te winden waar ik het contact ermee volledig kwijt ben geraakt.

Terugkijkend realiseer ik me hoe stuurloos mijn leven was zonder het contact met mijn eigen zuiverheid. Ik deed maar wat en had geen flauw idee of het klopte. Het maakte me richtingloos, stuurloos en ontzettend onzeker. De juistheid van de keuzes die ik maakte werd bepaald door de uitkomst en niet door de intentie waarmee ze gemaakt werden. Het voelde als een soort gokken. Veel te spannend en achteraf gezien vind ik het dan ook niet gek dat die spanning mij uiteindelijk teveel werd.

Gelukkig heb ik contact kunnen maken met de zuiverheid in mij. Het maakt me krachtig en geeft me zekerheid. Ik durf beslissingen te nemen en volledige verantwoordelijkheid te dragen voor de consequenties ervan. Hoe keuzes ook uitpakken, als de intentie zuiver was dan klopt de uitkomst altijd. Op deze manier in het leven staan is denk ik wat mensen “leven vanuit je hart” noemen. Ik ervaar dat het mijn leven lichter heeft gemaakt.

Het contact maken met de zuiverheid in jezelf is best spannend. Om te beginnen kan het leren herkennen ervan al een flinke uitdaging zijn. Vooral als je het contact met je gevoel kwijt bent geraakt. Het is dan goed om te weten dat je jouw zuiverheid altijd bij je draagt. Je voelt het misschien niet, maar het is er altijd. Het kan zijn dat het verstopt zit onder een hoop lagen ‘gedoe’, maar het staat altijd tot je beschikking.

De zoektocht naar zuiverheid vertaalde ik naar de cursus “Krachtig houvast”. In 4 ochtenden neem ik je mee naar jezelf, zodat je kunt gaan ervaren waar jij jouw zuiverheid kunt vinden. Je leert niet wat je anders moet doen om de problemen die je tegenkomt beter aan te kunnen. Je krijgt geen oplossingen voor de uitdagingen in je leven. Wat je leert is voelen wie jij bent en wat helemaal bij jou past. Je leert ook hoe je daarvoor kunt gaan staan en hoe je dat kunt blijven doen als het leven je uitdaagt.

Je bent van harte welkom!

Niets kan ik (nog) niet verdragen

Daphne Angst, Artikelen, Moed, Veiligheid, Vertrouwen, Voelen

Van alle emoties die er te voelen zijn heb ik de grootste moeite met leegte. ‘Het niets’, ‘de grote stilte’, ‘de leegheid’, het staarde me de afgelopen dagen dreigend aan. Liever heb ik grote paniek, enorm verdriet of dreigende angst. Tegenover overweldigende emoties staat een overweldigend vertrouwen in mij. Ik kan ze beiden gelijktijdig zonder problemen ervaren. Hoe anders is dat met leegte!

Terugkijkend zie ik nu dat het mij niet gelukt is om te kunnen zijn met ‘het niets’ dat zich aandiende. Nog voordat ik me er bewust van was ben ik het gaan vullen met verhalen die overweldigende emoties veroorzaakten. Beter hanteerbaar en een perfecte afleiding van ‘de grote leegte’.

Niet dat de verhalen niet klopten, hoor. Ze raakten echt wel een kern en er zit zeker iets in waar ik verder naar mag gaan kijken. Maar ze haakten niet echt ergens op aan. Ik voelde de emotie wel, maar net iets te oppervlakkig. Het raakte me wel, maar niet diep genoeg. Het waren niet de verhalen die om aandacht vroegen, zo bleek achteraf.

Wat ben ik blij dat ik dat kon ervaren! Voordat je het weet ben je zomaar weer in zo’n verhaal verdwaald en bepaalt dat ineens de richting van je leven. Nu ben ik in één klap uit het hele gedoe gestapt en kan ik weer verder.

Natuurlijk realiseer ik me dat ook deze realisatie een mooie uitvlucht is en dat ‘het grote niets’ nog steeds ergens op mij ligt te wachten. Maar vooruit. Deze neem ik even. In de wetenschap dat ik de volgende leegte die zich aandient dapperder en met een groter bewustzijn onder ogen zal durven komen.

Van paniek naar rust in een paar ademhalingen

Daphne Angst, Artikelen, Hartcoherentie, Veiligheid, Vertrouwen, Voelen

Het gebeurt niet vaak meer, maar laatst raakte ik weer eens volledig overspoeld door mijn emoties. ‘Lichter leven’ zei me nog wel iets, maar ik kon me er weinig concreets meer bij voorstellen. Gewoon weg. Van het ene op het andere moment. Achteraf bleek dat inderdaad te kloppen. Of tenminste, het was natuurlijk niet weg, maar de weg ernaar toe was afgesloten.

Even niet voelen
Wie mij kent of weleens iets van mij leest weet dat ik een groot voorstander ben van voelen wat er te voelen valt. Dit moment was er echter typisch zo eentje waar dat even niet opgaat. Het was zaterdagochtend en ik stond langs de lijn van het veld waarop mijn kinderen een kwartier later een wedstijd zouden gaan voetballen. Iemand maakte een grapje. Best onschuldig eigenlijk, en toch knapte er iets in mij. Ik kon niet meer stoppen met huilen. Tijdens een wanhopig rondje lopen deed ik mijn uiterste best het hele voorval te relativeren en vervolgens mezelf, maar niets hielp. Verdriet bleef komen en ieder gedachte die ik kon denken bevestigde de noodzaak om dat op dat moment te uiten. Het was hopeloos.

Reddende oefening.
Plotseling herinnerde ik mij dat ik een oefening op zak had die wellicht zou kunnen helpen. Ik trok me terug in een verlaten dug-out en zette op hoop van zegen mijn laatste redmiddel in. Vijf minuten later stond ik op en wandelde richting het speelveld. Het lukte mij de wedstrijd in rust te bekijken, terwijl ik iemand en passant nog even vertelde hoe verdrietig ik me net had gevoeld. Ik was onder de indruk.

Wondermiddel?
Had ik een toverdrankje in handen waarmee “al uw problemen in één keer verdwijnen”? Nee, natuurlijk niet. De oefening die ik gebruikte heet hartcoherentie en daar is helemaal niets geheimzinnigs aan. Op het moment dat je lichaam gevaar ervaart raakt het automatisch in een vecht- of vlucht modus. Daar valt op bewust niveau helemaal niets aan te doen. En omdat je lichaam geen verschil kent tussen een leeuw en een grapje dat verkeerd valt, kan het zich op de meest onverwachte momenten ineens onhandelbaar gaan gedragen. Relativeren, iets anders willen doen, het heeft allemaal geen zin meer. Wat zin heeft is zorgen dat je lijf zich weer veilig voelt en dat is precies wat hartcoherentie doet.

Krachtig houvast
De komende tijd zal ik meer gaan delen over wat hartcoherentie allemaal voor je kan betekenen. En dat is veel. Op dit moment laat ik je graag weten dat ik bezig ben met de ontwikkeling van een cursus waarin ‘Leer lichter leven’ en hartcoherentie met elkaar verbonden worden. De inzichten van ‘Leer lichter leven’ kunnen pas echt helemaal tot bloei komen wanneer zij zich ontwikkelen vanuit een veilige basis. Hartcoherentie bied je een eenvoudige manier om die veilige basis te creëren en een krachtig houvast om deze in stand te kunnen houden.

Ben je geïnteresseerd in deze cursus en wil je graag meer informatie? Vul dan het formulier in op mijn site. www.samenmetdaphne.nl/krachtig-houvast Ik houd je graag op de hoogte van de ontwikkelingen.

Labels plakken als weg naar volledige acceptatie

Daphne Angst, Artikelen, Hoogsensitiviteit, Veiligheid, Vertrouwen

Labels plakken

“Wist ik maar wat hij heeft” verzuchtte een vriendin van mij “dan kan ik tenminste handvatten krijgen om met hem om te gaan”. Veel ouders zitten met hun handen in het haar waar het gaat om de omgang met hun kinderen. Ikzelf ben daar zeker geen uitzondering op. Uit het lood geslagen door gedrag dat onze kinderen vertonen zoeken we naar houvast. “Wat moet ik doen om het beste in hem naar boven te halen?”, “hoe kan ik voorkomen dat mijn kind zo vaak verdrietig is”, “wat moet ik doen om ervoor te zorgen dat mijn kind de weg gaat bewandelen die bij haar past?”. Allemaal liefdevolle vragen van hardwerkende ouders die hun kinderen een prachtig leven gunnen. Het antwoord is zo simpel en voor de hand liggend dat we er gewoon overheen kijken.

Niets doen durven we niet
Het enige dat wij hoeven te doen is onze kinderen volledig accepteren zoals zij zijn. En verder helemaal niets. Oei…dat is een grote uitdaging voor ons. Niets doen. Alhoewel steeds meer mensen zich gaan realiseren dat ‘niets doen’ heel vaak het goede antwoord is op veel van onze levensvragen, ligt dat in het geval van het opvoeden van onze kinderen nog steeds erg gevoelig. En dus gaan we iets doen. Prachtig! Wat zijn wij mensen toch een slimme wezens. Diep van binnen weten we heel goed wat er nodig is en als we daar niet via de kortste weg komen, dan maar via een omweg. In het geval van gedrag van onze kinderen dat wij lastig vinden, hebben we vele labels verzonnen. ADHD, hoog sensitief, nieuwe tijd…ik noem er maar een paar. Wanneer een kind zo’n label heeft gekregen zorgt dat ervoor dat de ouders opgelucht adem kunnen halen. “Eindelijk is het duidelijk wat ons kind heeft, kijk maar het past precies in het profiel”. Het gedrag van het kind klopt en de ouder kan beginnen met het proces van totale acceptatie van het kind. Halleluja! Wat een opluchting voor het kind.

Later, als ze groot zijn
Maar hoe moet dat later? Wanneer al die kinderen opgroeien en nog steeds het label op hun voorhoofd geplakt hebben? Ach, ik maak me daar niet zoveel zorgen over. De wijze generatie die nu opgroeit zal heel goed in staat zijn ons te doorzien en het belang van labels los te laten. Zij zullen met vertedering spreken over hun lieve ouders die alles zo graag goed wilden doen. Zó goed dat zij niet konden geloven dat ze helemaal niets hoefden te doen. “Gelukkig,” zo zullen zij tegen elkaar zeggen “hebben zij een manier gevonden om met hun perfectionisme en gebrek aan vertrouwen om te kunnen gaan. Er was weliswaar een flinke omweg voor nodig, maar ze zijn er uiteindelijk toch gekomen”.

Blind vertrouwen is heel gezond!

Daphne Artikelen, Denken, Vertrouwen, Voelen

Artikel geschreven voor Pioniers Magazine, 13 april 2016

Nog niet zo lang geleden maakte ik kennis met het gedachtegoed dat het gebruik van (alleen) medicijnen en medisch ingrijpen ter discussie stelt. Wetenschappers, journalisten en ervaringsdeskundigen die dit gedachtegoed aanhangen, stellen dat je met de krachten van je geest invloed uit kunt oefenen op het functioneren van je lijf. Een aantal van hen toonden zelfs met hun persoonlijke ervaringen aan dat het mogelijk is om zonder medisch ingrijpen ernstige lichamelijke aandoeningen, zoals bijvoorbeeld een tumor, te laten verdwijnen.

“Wat een geweldig nieuws!” dacht ik. “Wij zijn als mens dus zo sterk dat we puur op eigen kracht een herstellende invloed uit kunnen oefenen op ons lichaam.” De oplossing voor de uit de hand gelopen zorgkosten in ons land leek mij gevonden.

Toen ik mij verder ging verdiepen in deze materie ontdekte ik echter dat er niet alleen veel scepsis rondom dit onderwerp bestaat, maar dat er zo mogelijk nog meer weerstand tegen is. De sceptici onder ons snap ik: zelf was ik er ooit ook eentje. Wat niet keihard wetenschappelijk aangetoond kon worden durfde ik niet te geloven. Ik begrijp dus heel goed dat één persoon die zichzelf ergens ver weg aan de andere kant van de wereld heeft geheeld, nog niet maakt dat je direct overtuigd bent. Maar weerstand? Hoezo weerstand? Weerstand waartegen? Ik besloot het te onderzoeken.

Weerstand tegen verantwoordelijkheid
De grootste weerstand, zo ontdekte ik, komt voort uit een gekke kronkel in ons menselijk redeneren. Die kronkel werkt als volgt: Als wij zelf in staat zijn om ons lichamelijk functioneren te beïnvloeden, dan is het ‘dus’ ook onze schuld als dat niet lukt. Stel je hebt een vreselijke ziekte onder de leden. Toevallig heeft je buurman dezelfde ziekte. Beiden proberen jullie met behulp van intensieve meditatie, positief denken, gezonde voeding en het opruimen van psychische ballast uit het verleden de ziekte onder controle te krijgen. Het lukt hem wel en jou niet. Het gevolg is dat er zich vervelende vragen gaan opdringen: “Heb ik wel genoeg gemediteerd?” “Waren mijn gedachten wel positief genoeg?” “Heb ik wel hard genoeg mijn best gedaan om te vergeven?” Met andere woorden: je voelt een verantwoordelijkheid in het proces. Stel je nu voor dat jullie in dezelfde situatie allebei een pil zouden hebben gekregen. De kuur slaat wel aan bij je buurman, maar niet bij jou. Wat een pech! En daarmee valt een stuk gemakkelijker te leven dan met schuld.

Wetenschappelijk bewijs maakt ons bescheiden
Laten we die schuldvraag eens nader bekijken. Waarom speelt deze in het ene verhaal een doorslaggevende rol en in het andere helemaal geen? Zelden of nooit hoor je iemand een ander beschuldigen van het feit dat hij of zij overleed omdat de voorgeschreven medicijnen niet goed aansloegen. Wat maakt het dan wel iemands eigen schuld als het gaat om andere, vaak alternatieve interventies?

Het antwoord is gelegen in ons rotsvaste vertrouwen in de medische wetenschap. Decennialang werd er veel geïnvesteerd in de ontwikkeling van medicijnen en medisch ingrijpen. Enorme hoeveelheden geld, energie, tijd en aandacht werden er besteed aan onderzoek waarmee bewijs werd verzameld. Wie zijn wij om onszelf nog een rol van invloed te geven als statistisch aangetoond is dat iets wel of niet werkt?

Kracht van vertrouwen ‘per ongeluk’ ook statistisch bewezen.
Toch hoeven wij ons niet zo bescheiden op te stellen als we zelf misschien denken. Wij hebben wel degelijk een rol van betekenis die nota bene in diezelfde medische wetenschap keer op keer wordt aangetoond door middel van het placebo-effect. Hoewel placebo’s oorspronkelijk alleen werden ingezet als middel om het effect van medisch ingrijpen aan te tonen, gebeurde er iets anders. Ook placebo’s deden hun (onverwacht) genezende werk en wel in die mate dat het niet meer genegeerd kon worden. Uitgebreid wetenschappelijk onderzoek toont ondertussen het onomstreden effect van de werking van dit wonderlijke verschijnsel aan. Mensen genezen met nepmedicijnen niet alleen van vreselijke pijnen, maar zelfs nepoperaties blijken hetzelfde effect te kunnen hebben als echte. De cruciale factor hierbij is een rotsvast vertrouwen in de werking van het middel of de ingreep.

Van vertrouwen in de medische wetenschap naar vertrouwen in onszelf
Het placebo-effect toont aan dat als je maar voldoende vertrouwen hebt in dat iets werkt, het dat ook doet. Het middel speelt dan geen rol meer, het vertrouwen des te meer. Toch durven nog maar weinig mensen te vertrouwen op hun eigen kracht. Wat is er voor nodig om dit vertrouwen te doen groeien? Het antwoord vind je paradoxaal genoeg door het vertrouwen in de medische wetenschap te intensiveren. Laat me je meenemen in mijn gedachtegang: het aantonen van de werking van medisch ingrijpen deed ons vertrouwen in de medische wetenschap groeien. Vervolgens is ons vertrouwen een eigen leven gaan leiden en is zichzelf nu wetenschappelijk aan het bewijzen. Het enige wat wij ‘dus’ hoeven te doen, is blind te blijven vertrouwen op de bewijzen die gevonden worden in de medische wetenschap. Of deze nou het wetenschappelijk bewezen effect van medicijnen betreffen, of het effect dat wij ons inbeelden. Wat daarbij natuurlijk enorm zou helpen, is een lobby vanuit de medische wetenschap. We kunnen alleen maar hopen dat zij de werking van het placebo- effect met net zoveel bravoure willen gaan verkondigen als zij doen met de succesvolle medische interventies die ontwikkeld zijn.

Geaccepteerde pech
En die persoonlijke schuldvraag dan? Moeten we daar nog iets mee? Het antwoord is nee. Aangezien de medische wetenschap het placebo-effect allang statistisch aangetoond heeft, kunnen we het eventuele falen van onze eigen kracht met een gerust hart ‘pech’ noemen. Natuurlijk maakt het bestaan van het placebo-effect de noodzaak van medisch handelen niet overbodig. Ik pleit in dit artikel dan ook niet voor het stoppen met medisch handelen, maar wel voor het verminderen van de weerstand tegen alternatieve aanpakken waarbij de kracht van ons vertrouwen ingezet wordt.

NameBright - Coming Soon

iqxc.com
is coming soon