De meeste mensen zitten vol trauma en andere onafgemaakte emoties en weten dat niet.

Je merkt dat aan de hoeveelheid korte lontjes in het verkeer, de vele verslavingen die wij allemaal hebben, het groeiende aantal kinderen met adhd, het aantal mensen dat met burnout verschijnselen rondlopen of al neergevallen zijn.

We zorgen in emotioneel opzicht niet goed voor onszelf.

Net als bij een huis heeft ook ons lijf onderhoud nodig en niet alleen fysiek. Onze emotionele huishouding moet ook schoongehouden worden. We leren niet dat dat nodig is, laat staan hoe dat moet. Bovendien is er een taboe op het ervaren van onprettige emoties.

Het is een hardnekkig misverstand dat emoties verdwijnen als je ze negeert. Dat is niet waar. Als een emotie eenmaal ontstaan is, is hij er en moet er iets mee om het uit je systeem te krijgen. Iedereen snapt dat stof niet verdwijnt door het niet te willen zien. Bij emoties verwachten we dat wel.

In een huis dat niet opgeruimd en schoongemaakt wordt, is steeds minder ruimte om te leven.

Je ziet oudere mensen vaak emotioneler worden. Om het minste of geringste zijn ze geraakt en schieten ze vol. Het is als stof dat is blijven liggen en bij ieder klein zuchtje wind over je vloer gaat dansen om je te verleiden nu toch echt een keer schoon te gaan maken.

Er is pas ruimte om te leven als je alles kunt voelen wat er is.

Zo ontroerend mooi hoe ieder mens tot het allerlaatste moment uitgenodigd wordt om zich alle leefruimte toe te eigenen die er bestaat.