“Vergeven doe je voor jezelf” wordt weleens gezegd.

Als je iemand niet vergeeft zeg je eigenlijk: “Dat wat er gebeurd is had niet mogen gebeuren.” Je ontkent daarmee de realiteit en dat gaat schuren.

Want het is wel gebeurd.

Zolang je niet vergeeft zeg je eigenlijk ook: “Het effect van wat er niet had mogen gebeuren, had er niet moeten zijn.” Daarmee ontken je wat er allang is. Jouw teleurstelling, je schrik, je boosheid, misschien je verdriet.

Op die manier zet je alles stil.

Emoties verwerk je door ze net zoveel aandacht te geven als nodig is om ze uit te laten golven. Dat kan alleen als je er helemaal bij kunt blijven.

Je kunt niet aanwezig zijn bij iets dat er niet helemaal mag zijn.

Pas als je “ja” zegt tegen wat er is gebeurd, kan je ook “ja” zeggen tegen wat dat met jou heeft gedaan en ontstaat er ruimte voor verwerking.

Je zet de boel weer in beweging.

“Vergeven doe je voor ons allemaal” is ook waar. Want vrij van opgekropte emoties ben jij de allermooiste, liefste en zachtste versie van jezelf.