Gisteren gaf ik voor het eerst de workshop met de onmogelijke naam “emotioneel zelfherstellend vermogen”. Ik heb natuurlijk geprobeerd om andere namen te vinden, maar ontdekte dat hij toch echt zo moeten heten.

Het is namelijk precies waar we mee werken.

Ons lijf, of liever gezegd ons zenuwstelsel, is het zelfherstellend vermogen waar het gaat om het verwerken van emoties. Dat kunnen emoties zijn die in een moment ontstaan, maar ook emoties die onafgemaakt in ons lijf opgeslagen liggen.

Zoals trauma.

Zou je je zenuwstelsel zijn gang laten gaan, dan zouden emoties vanzelf verwerkt worden en loop je niet zo vol. Je ziet dit bij dieren gebeuren. Meestal kunnen zij niet anders dan hun lijf het werk laten doen wat het te doen heeft.

Verwerken.

Wij zitten dat proces met onze aangeleerde oordelen op emoties flink in de weg. Dat zorgt ervoor dat bij veel mensen het lijf beetje bij beetje is volgelopen met onverwerkte emoties, met alle gevolgen van dien.

Met zes van hen ging ik gisteren aan het werk.

Om naar deze workshop te komen is behoorlijk wat moed nodig, want je gaat op zoek naar triggers die je soms al jaren en jaren uit de weg bent gegaan. Je gaat ze voelen en blijft erbij, net zolang totdat de emotie die erbij hoort afgemaakt is.

Dat doet pijn.

Ik werkte gisteren dus met superdappere mensen die zichzelf hebben uitgedaagd, maar ook begrensd. Er zijn intense emoties verwerkt. Er is onvermogen gevoeld en gedeeld. Er is ruimte ingenomen. Er is beweging gevoeld.

Maar bovenal is er een vaardigheid geleerd.

“Het is heerlijk om te merken dat wat jij uitlegt, in de praktijk ook echt zo werkt.” schreef één van de deelnemers. En dat is mooie feedback voor mij, want dat is wat ik zo graag de wereld inbreng.

Voelen is een vaardigheid en een vaardigheid kan je leren.

“Ben je niet trots?” vroeg iemand mij achteraf. Nee, trots voel ik gelukkig niet meer want daar zweefde ik altijd van weg. Ik ben wel ontzettend blij dat mijn werk zo’n vlucht neemt en vooral dat ik daarbij met beide benen op de grond blijf staan.

Al is dat natuurlijk ook weer niet zó moeilijk, met zulke zachte grond onder mijn voeten.