Is het niet gek dat wij iemand die het moeilijk heeft sterkte toewensen?

Hoezo sterkte?

Om je kiezen op elkaar te kunnen zetten en even flink door te bijten? Zodat je de kracht vindt om je wanhoop eronder te kunnen houden? Je tranen weg te kunnen slikken? Te blijven staan als je alleen nog maar om kunt vallen? Vol te houden terwijl alles in jou schreeuwt het op te willen geven?

Woorden doen iets.

Al deze uitdrukkingen komen uit een tijd waarin het van grote waarde was om je emoties onder controle te kunnen houden. Iets onder het tapijt kunnen vegen was een heldendaad die werkte. Toen. Voor hen.

Nu, voor ons is er iets anders nodig.

Heb je het moeilijk? Dan wens ik je zachtheid. De moed om je tranen te laten stromen. Je in iemands armen te storten. Het doorbijten op te geven. Het even niet meer te weten, zodat er ruimte kan ontstaan voor nieuwe helderheid.

En liefs. Heel veel liefs.