Wie heel goed kijkt (of even inzoomt) kan zien dat er op het bord het woord BOOS geschreven staat. Je kunt het niet zo goed lezen omdat de stift waarmee ik het mee schreef bijna leeg is.

Daar hoort een verhaal bij.

Vorige week startte ik met de ademopleiding. Onderdeel van de opleiding is natuurlijk dat je zelf ook ademsessies gaat volgen zodat je het proces goed leert kennen en anderen op jou kunnen oefenen.

We werken met de verbonden ademhaling.

Dat betekent dat er geen pauze zit tussen de in- en de uitademing. Je ademt met wijd open mond lang in en korter uit. Wat dat precies fysiologisch doet snap ik nog niet helemaal, maar wat het in mijn metafoor doet is helder. De verbonden ademhaling schoont op een natuurlijke en directe manier je kanaal* op.

Je adem weet precies de weg.

Bij mij werd in één van de sessies boosheid voelbaar uit de periode dat ik 7 was en me helemaal geen boosheid kon permitteren. Dat was even heel eng, maar geholpen door een aantal lieve mensen kwam het tot een ontlading.

Daarna voelde ik voor het eerst, diep in mijn buik, mijn eigen stevige basis.

Twee dagen later gaf ik een workshop. Ik teken tijdens mijn workshops altijd de verschillende emoties die door ons heen stromen en gebruik dan rood voor boosheid. Je ziet hem vast al aankomen.

De rode stift was leeg.

Niet meer dan 3 maanden geleden kocht ik deze stiften en gebruikte ze misschien een keer of 5. Naar verwachting deden ze het allemaal nog prima, behalve de rode. Ik was even van mijn stuk gebracht toen ik dat ontdekte.

“Geloof je dat het iets met elkaar te maken heeft?” vroeg iemand.

Met geloven ben ik gestopt, want dat vraagt teveel denkkracht van mij. Er komen dan als vanzelf argumenten en bewijzen voor en tegen die nooit houdbaar blijken en de verwondering van mooie momenten weg doen lekken.

Een vleugje magie in mijn denken daarentegen, doet mijn leven sprankelen en houd ik er graag in.

*Voor wie meer wil weten over het kanaal en hoe onafgemaakte emoties daarin vast gaan zitten www.samenmetdaphne.nl/het-kanaal