Vervelende emoties gaan we liever uit de weg. Logisch, want naast dat ze niet fijn voelen hebben we niet geleerd om ze te verdragen. Als ze iets intenser zijn dan ‘een beetje’ voelt het soms echt alsof we kopje onder zullen gaan.

De angst voor ons eigen gevoel creëert een selffulfilling prophecy.

Stel je een doorsnee dag voor. Je stapt ’s ochtends de deur uit en word direct van je sokken gereden door een fietser. De schrik die je om het hart slaat doe je af als ‘overdreven’. Er is toch niets gebeurd?

Alleen een beetje spanning in je lijf ontstaan.

Je rijdt de file in en niemand laat je ertussen. Verdriet wordt geraakt. Vroeger werd je ook al nooit gezien. Je vindt het belachelijk om in de file te gaan zitten huilen en dan al helemaal om zoiets. “Doe even normaal”, snauw je jezelf toe.

De spanning in je lijf loopt op.

Vlak voordat je aankomt bij je werk wordt je gebeld door het kinderdagverblijf. Het gaat niet zo heel goed met je kindje. Beetje verhoging, beetje huilerig. Nee, je hoeft nog niet te komen. Ze kijken het nog even aan.

Je hart breekt en je schiet in de stress.

Je wil zo graag bij je kind zijn, maar net vandaag is die belangrijke vergadering die je echt niet kan missen. Je voelt paniek, maar strijkt je gezicht in een glimlach en stapt op hoop van zegen je werkdag in.

Is het al 9.00 uur?

Op deze manier beginnen heel veel dagen van heel veel mensen en je kunt je wel voorstellen wat de rest van zulke dagen doet met de spanning in al die lijven.

Het stapelt op.

’s Avonds bij thuiskomst zit je helemaal vol. Zo vol dat je zeker weet dat je kopje onder gaat als je dat dat allemaal zou moet voelen.

En waarschijnlijk heb je gelijk.

Zoveel spanning is teveel om in één keer te verwerken en dus open je maar een fles wijn, kruipt in bed met een eetbui, gaat nog even 3 uur sporten of de rest van de avond als een zombie op je telefoon zitten scrollen.

Fijn. Dat helpt om de boel een beetje te verzachten.

Uit ervaring weet ik dat je deze manier van leven behoorlijk lang vol kan houden, maar er komt een dag dat je lijf ermee stopt en je alsnog kopje onder duwt.

Best fijn, weet ik ook uit ervaring, want dan moet je wel stoppen.

Het staat je natuurlijk vrij om nog even zo door te gaan en te wachten tot je omvalt, maar je kan er ook voor kiezen om te stoppen met stapelen.

Een emotie duurt ongeveer 1,5 minuut en hòe je die kunt voelen? Dat kan je leren.