Jaren en jaren en jaren bracht ik door in de bodemloze put van werken aan mijzelf. Ik ging in therapie, voelde me even beter totdat het volgende probleem zich aandiende. Ik schafte er een boek over aan, voelde me even beter, totdat een nieuw probleem zich voordeed. Toch maar weer op zoek naar een therapeut dan.

Je kunt er een leven mee vullen.

Het schijnt zo te zijn dat 80% van het effect van een therapeutische behandeling bepaald wordt door de klik tussen cliënt en therapeut en maar 20% door de methodiek die wordt gebruikt. Met andere woorden: het maakt niet zoveel uit wat je doet in een sessie.

Het gaat erom hoe je je voelt bij je therapeut.

Therapeuten zijn als geen ander in staat om jou je op je gemak te laten voelen. Ze zijn er voor je met oprechte aandacht, zetten je even helemaal in het middelpunt van de belangstelling, laten je weten dat alles ok is en denken mee over hoe je dingen anders aan zou kunnen pakken.

Je bent even niet zo alleen als je als kind te vaak was.

‘Je niet alleen voelen’ doe je met de veilige stand van je zenuwstelsel. Dat betekent concreet dat je lijf geen gevaar waarneemt. Je kunt leven in plaats van overleven. Omdat je je fijn voelt is er geen impuls tot het kopen van een boek of het zoeken naar een therapeut om aan jezelf te werken.

Deze veilige staat van zijn kan je jezelf leren toe-eigenen en dat is niet moeilijk*

Een goede therapie start daarom als je het mij vraagt, met het leren werken met je zenuwstelsel. Hoe voelt het om je volledig veilig te voelen? Hoe is het om het contact met dat gevoel kwijt te raken? En hoe vind je het dan weer terug? Ook als er even niemand in de buurt is met wie je dat samen kunt doen.

Zo maak je jezelf als therapeut misbaar en dat lijkt me nou precies de bedoeling.

Logica is niet persé mijn sterkste punt, dus misschien maak ik het nu te eenvoudig. Maar is het niet zo dat als we iedereen die dat nog niet kan, leren om het gevoel van veiligheid te vinden in hun eigen lijf, er nog maar 20% therapie nodig is om mensen gericht te helpen met een specifieke methodiek?

Lijkt me fijn voor de wachtlijsten.
www.samenmetdaphne.nl/emotionele-veiligheid

*Voor mensen met ontwikkelingstrauma is het vaak eng geworden om zich veilig te voelen. Ik schreef daarover eerder dit stuk www.samenmetdaphne.nl/zenuwstelsel-in-de-war. Eng is niet onmogelijk. Het kost je naast moed misschien alleen een beetje meer tijd.