Het begon ermee dat het me opviel in mijn werk dat mensen die niet meer kunnen of willen huilen, stoppen met ademen als ze dat wel doen. Best logisch dat huilen dan eng wordt, want stoppen met ademen betekent stoppen met leven.

Ineens trok adem mijn interesse.

Terugkijkend had ik zelf een, op zijn zachtst gezegd, nogal ambivalente relatie met mijn eigen adem en die van anderen. Om te beginnen zat ik als baby zat ik in de buik van een rokende moeder.

Dat moet haast wel een benauwde start zijn geweest.

Dat het na mijn geboorte benauwd was, weet ik zeker. Naast dat er nog steeds gerookt werd in mijn omgeving, kwam ik op veel te jonge leeftijd in aanraking met volwassen seksualiteit. Er werd gelukkig niet aan mij gezeten, maar het was wel overal om mij heen aanwezig. Ik kon het zien, maar vooral het horen ervan heeft grote indruk op mij gemaakt.

Adem raakte geassocieerd met seks.

Ik was me daar eerlijk gezegd niet zo van bewust, totdat ik 10 jaar geleden voor het eerst deelnam aan een ademcirkel. Ik wist niet precies wat ik ging doen en kwam terecht in een grote kring van mensen die uitgebreid gingen liggen ademen en daarbij ook geluid maakten.

Ik schoot in een herbeleving en raakte in paniek.

Gelukkig werd ik goed opgevangen en kon daardoor een deel van dat trauma verwerken. Later werkte ik met een ademcoach en ontdekte ik de indrukwekkende kracht van adem doordat ik leerde hoe je daarmee de veilige stand van je zenuwstelsel kunt vinden.

(Mijn) adem werd steeds vertrouwder.

Een aantal maanden geleden gebeurde er iets bijzonders. Ik was aan het dansen en omdat ik erg verdrietig werd ging ik even op een bankje liggen. Plotseling voelde ik hoe mijn voeten aangeraakt werden door hele zachte handen.

Het voelde prettig.

Ik lag met mijn ogen dicht en merkte op hoe deze persoon steeds dichter naar mij toe kwam. Zo dichtbij dat ik hem op een bepaald moment kon horen ademen. En weet je wat er gebeurde? Ik luisterde naar zijn regelmatige ademhaling en werd zó rustig. Ineens was ik terug in de baarmoeder en voelde mij er veilig.

Adem raakte van het ene op het andere moment geassocieerd met leven.

Deze week start ik met een ademopleiding. Niet dat ik de ambitie heb om ademcoach te worden (alhoewel ik niets meer uitsluit in dit leven), maar ik wil graag leren hoe ik de kracht van adem kan integreren in mijn werk. Want in essentie is niets is zo veilig als je eigen adem.

Die inzetten om je lijf op te schonen van trauma lijkt me best logisch.