Overal waar het gaat over trauma, verslaving, stemmingen en andere ervaringen die we liever kwijt zijn dan rijk, hoor je het gonzen:

“Het zenuwstelsel”

“De nervus vagus”  

“De dorsale staat”

Is jou dat ook al opgevallen?

Hoewel ik heel graag werk met het zenuwstelsel raak ik altijd een beetje in paniek bij technische termen als ‘dorsaal’ en ‘vagaal’. Het voelt als een overhoring waar ik niet goed voor geleerd heb. “Als ik maar niet door de mand val” denk ik dan en mijn zenuwstelsel schiet onmiddellijk in de overlevingsstand. Grappig hoe dat werkt, vind je niet?

Onder die reactie ligt natuurlijk een wereld aan overtuigingen:

“Ik gebruik het zenuwstelsel in mijn werk, dus dan moet ik er ook alles over weten.”

“Het is heel erg ingewikkelde materie, die kan je niet op een eenvoudige manier gebruiken.”

“Alles wat je zegt moet wel wetenschappelijk onderbouwd kunnen worden.”

Onzin.

Zodra ik de weg naar de veilige stand weer terug heb gevonden, weet ik dat dat allemaal niet waar is. In ieder geval niet voor mij. Ik werk graag heel praktisch met het zenuwstelsel. Vooral vanuit de lichamelijke ervaring en een beetje vanuit de theorie.

En dan wordt het nu eenmaal heel eenvoudig.

Je zenuwstelsel kan in 2 standen staan. Leven of overleven. Is er daadwerkelijk levensgevaar, zoals een leeuw of brand, dan is overleven gepast. In alle ander gevallen is overleven een traumareactie en is het fijn om de weg terug te kunnen vinden naar de veilige stand van je zenuwstelsel.

Je kunt dan weer helder waarnemen wat er echt aan de hand is en voelen wat je te doen staat.
www.samenmetdaphne.nl/emotioneleveiligheid

‘Het zenuwstelsel’ dat ben jij en als je leert om te voelen wat het nodig heeft en daar naar luistert, wordt je leven vanzelf moeiteloos.