4 keer per week reis ik van Zaandam naar Amsterdam en weer terug. Dat is een traject waarop je altijd veel files tegenkomt, maar op dit moment…wow.

Niet te doen.

Hoe vroeg ik ook vertrek, welke sluiproute ik ook kies, ik eindig steevast in enorme rijen traag rijdend tot stilstaand verkeer. Het is echt om gek van te worden en dat gebeurt dan ook met enige regelmaat.  

Ik maak er dankbaar gebruik van.

In de file kan je natuurlijk van alles doen. Podcasts luisteren, een muziekje draaien, nadenken over belangrijke dingen of dagdromen. Maar weet je waar de file ook echt heel erg geschikt voor is?

Het leren werken met je eigen zenuwstelsel.

Het is in de file dat ik mijn zenuwstelsel pas echt goed heb leren kennen. Ik ontdekte hoe ik kan schakelen van de geactiveerde naar de veilige stand en door dat veel te oefenen ging dat steeds gemakkelijker.

Ook buiten de file.

Het voordeel van een file is dat je er niet uit kunt en het zo overduidelijk is dat het echt geen enkele zin heeft om je druk te maken.

Gewoon. Echt. Helemaal. Niet.

De enige manier waarop je jezelf kunt helpen, is door rust in je eigen lijf op te zoeken. Ook al weet je nu al dat je veel te laat gaat komen. Zelfs als niemand je ertussen laat of er er wéér iemand voordringt.

De enige uitweg die je hebt is de veilige stand van je eigen zenuwstelsel.

Hoe je die vindt? Om te beginnen door je bewust te worden van de geactiveerde staat van je zenuwstelsel. Je eigen wellicht terechte, maar zinloze boosheid, irritatie, frustratie.

Het gevoel waar je vanaf wilt.

Vervolgens zucht je een paar keer. Dat geeft je lijf de mogelijkheid om zich veilig te voelen. Je laat de spieren in je gezicht ontspannen, stelt je voor hoe alles zacht wordt in dat gebied (terwijl je wel op blijft letten, natuurlijk) en zegt geruststellende dingen tegen jezelf als: “Het is ok, het is niet mijn schuld, ik kom alleen maar te laat” of woorden van die strekking.

Voel maar hoe je lijf zich ontspant.

Je bent nu overgeschakeld naar de veilige stand. Hopelijk en waarschijnlijk dringt er dan precies op dat moment weer iemand voor die jou daarmee de mogelijkheid geeft om nog een keer te oefenen.

En nog een keer. En nog een keer. En anders morgen weer.

En als je dan uit de file stapt ben je een beetje meer opgewassen tegen het echte leven waarin je het moeiteloos kunnen schakelen tussen de verschillende standen van jouw zenuwstelsel zo ontzettend goed kan gebruiken.

Succes!