Het was toen iemand vroeg “Dus het is zoiets als mediteren?”, dat het kwartje viel bij mij.

Wij leven verkeerd om!

Ons zenuwstelsel kent 2 standen. De veilige stand (leven) en de overlevingsstand (overleven). De meeste mensen vullen hun leven met verlangen naar leven in de veilige stand en doen heel hard hun best om dat te realiseren vanuit de overlevingsstand.

Waarom? Omdat iedereen het zo doet.

Nou is het best een goed idee om de kunst af te kijken bij anderen, maar niet in dit geval. Vanuit de overlevingsstand manieren verzinnen om in de veilige stand te komen brengt je op een dwaalspoor.

Het begìnt bij leven. Daar hoef je niets voor te doen.

Toen iemand het had over mediteren bij het contact maken van de veilige stand van haar zenuwstelsel, realiseerde ik me dat we onszelf vanuit de overlevingsstand niet méér gunnen dan af en toe een uitstapje naar de veilige stand.

Dat is het leven op zijn kop!

Dat we leven vanuit de overlevingsstand is natuurlijk geen nieuws, maar had je je ook al gerealiseerd dat wij onszelf daar gevangen houden met al onze verwoede pogingen om eruit te komen?

Ik niet.

We mediteren, doen ontspanningsoefeningen, volgen een sessie bij één of andere therapeut, gaan op retraite om even bij te komen en stappen vervolgens weer in het over-leven. En dat voelt dan ook nog als goed voor jezelf zorgen.

Maar zo houd je de omgekeerde situatie juist in stand.

Er is niets mis met mediteren, ontspanningsoefeningen, sessies volgen of retraites. Sterker nog, het zijn allemaal hele mooie manieren om je te helpen om in contact te komen met de veilige stand van je zenuwstelsel.

Maar, blijf daar! Je hoeft echt niet persé terug.

‘Leven’ betekent verblijven in de veilige stand en af en toe een uitstapje maken naar de overlevingsstand.

Niet andersom.

In de workshop emotionele veiligheid leer je contact maken met de veilige stand van je zenuwstelsel, uitstapjes maken èn weer terugkeren.
www.samenmetdaphne.nl/workshop