Een paar dagen nadat ik de man waarmee ik bijna 7 jaar lang geworsteld heb definitief uit mijn leven zette, stapte er een nieuwe in. Ditmaal eentje die emotioneel volwassen is. Hij is zich ervan bewust als hij getriggerd is en neemt daar verantwoordelijkheid voor. En als ik getriggerd ben blijft hij niet alleen bij zichzelf, maar ook bij mij.

Is dat een wonder, of manifesteer je zoiets?

Het is allemaal nog heel pril, dus we weten echt nog niet welke kant het opgaat en dat is helemaal ok. In ieder geval weet ik nu zeker dat het bestaat.

De timing is wonderlijk.

Aankomend weekend is de eerste dag van de tweedaagse workshop ‘samen emotioneel veilig’, waarin ik samen met Aafke Bunschoten en twee stellen ga werken met emotionele veiligheid. Om te beginnen gaan zij leren om dat in zichzelf te voelen en vervolgens hoe je vanuit daar met elkaar in contact kan blijven als het ingewikkeld dreigt te worden.

Zelf ken ik het niet, een emotioneel veilige relatie.

Dat voelde ergens een heel klein beetje ongemakkelijk. Ik spreek in mijn werk liever uit eigen ervaring. Toch durfde ik dit aan omdat ik diep van binnen zo zeker weet dat het écht moet kunnen. Als je alle twee emotioneel veilig bent in jezelf, dan kan het niet anders dan dat daar een emotioneel veilige relatie uit voortkomt.

Maar toch…

Is het geen wonder dat ik op de valreep, tòch nog even kan voelen hoe dat in het echt voelt?

Ja, dat vind ik wel een wonder.