Je zou het zelfvertrouwen kunnen noemen, of zelfliefde. Bestaansrecht is ook een populair woord om te beschrijven wat mensen een gevoel van veiligheid geeft. En hoewel het mooie woorden zijn, leiden ze wel vaak tot een vergissing. Als je het zo noemt, dan lijkt het namelijk net alsof je eerst iets moet verwerven voordat je je veilig kan gaan voelen.
En dat is niet waar.
Het gevoel van veiligheid is alleen voorwaardelijk als er sprake is van reëel gevaar, in de zin van iets dat je leven daadwerkelijk bedreigt. Een oorlog waar je middenin zit, bijvoorbeeld. Niet eentje waarmee gedreigd wordt.
Tot die tijd ben je veilig en mag je je ook zo voelen.
Je zenuwstelsel kent twee staten van zijn. Leven en overleven. Het is een ingenieus systeem dat als enig doel heeft om jou zo lang mogelijk in leven te houden. Het liefst in zo gezond mogelijke staat, maar als het erop aan komt, is dat van ondergeschikt belang.
Het helpt je koste wat het kost om te overleven.
Voor onze (voor)ouders is veiligheid een hele tijd voorwaardelijk geweest. Zij maakten de wereldoorlogen mee en raakten getraumatiseerd. Leven was ineens erg onveilig geworden en die ervaring gaven ze aan ons door.
En zo raakten wij gewend aan voorwaardelijk leven.
Je bent pas veilig als je…
…een goed inkomen hebt.
…gezien en gehoord wordt.
…een relatie hebt.
…mooi genoeg bent.
…niet ziek bent.
…(naar persoonlijke ervaring in te vullen)
In werkelijkheid ben je nog steeds gewoon veilig zolang je leven in dit moment niet bedreigd wordt. En weet je wat mooi is? Je kan leren om het gevoel van veiligheid op te zoeken in je lijf en het je toe te eigenen als de basis van waaruit je leeft.