Dit is voor iedereen die een zenuwstelsel heeft dat altijd ‘aan’ lijkt te staan.

Om te beginnen een geruststelling. Om te kunnen functioneren heeft je lijf het nodig om de veilige stand van je zenuwstelsel te ervaren. Dus hoewel jij het misschien niet bewust waarneemt, zijn er ook echt nog momenten waarin er ontspanning is in je lijf.

Kijk maar eens of je kunt opmerken wanneer dat zo is.

Waarschijnlijk zullen het geen ervaringen van volledige ontspanning zijn, maar zal je het meer voelen als verloren momentjes van rust. “Hé, ik voelde even geen angst” of “huh? Wat is het ineens stil”. Meestal schiet je zenuwstelsel daarna meteen weer in de overlevingsstand en gaat weer volop aan, maar dat is niet erg.

Als je het herkend hebt, heb je de ingang gevonden.

Maar dan. Hoe kom je binnen? Een klein uitstapje. Stel je een donkere theaterzaal voor. Op het podium staat een schijnwerper die jij kan bedienen. Je klikt hem aan en schijnt op de tribune die vol publiek zit. Je richt het licht op één persoon, waardoor je die goed kan zien. Je ziet wel vage contouren van de rest, maar deze persoon staat even vol in het licht.

Zo’n schijnwerper heb je ook in je lijf.

Je kunt hem leren richten door al je aandacht te brengen naar het gevoel van rust en stilte of juist het gevoel van ‘aanstaan’. Probeer maar eens of je er een beetje mee kan spelen. Eerst richt je je schijnwerper op de onrust in jou en dan licht je het gevoel van rust uit.

En zo kan je heen en weer bewegen.

Net zoals een regisseur van een toneelstuk bepaalt waar het licht op schijnt op het podium, zo kan jij de regisseur worden van wat er zich afspeelt in jouw lijf. Hoe meer je oefent, hoe handiger je ermee wordt.