Het is bijna onmogelijk om niet te verdrinken in de ogen van iemand die gewend is om te overleven, en dan voor het eerst bewust contact maakt met de veilige stand van zijn of haar zenuwstelsel.
Zó mooi.
De meeste mensen met wie ik werk vinden dat contact het gemakkelijkste met hun ogen dicht. Als die na een tijdje weer open gaan, verlies ik mijzelf niet zelden heel eventjes in een blik.
Zo open. Zo zacht. Zo veilig.
Als je dat al ziet als je ìn die ogen kijkt, dan kan je je haast niet voorstellen hoe het moet zijn om dóór die ogen te kijken.