Voordat ik zelf in aanraking kwam met de alternatieve hulpverlening was ik er eigenlijk heel erg bang voor. Ik vond het zweverig en vaag en wilde er niets mee te maken hebben. Toen de reguliere hulpverlening mij niet meer verder kon helpen, bleef er echter weinig anders over dan de stap naar het alternatieve circuit toch maar te wagen. Gelukkig maar, want daar bleken uiteindelijk de doorbraken plaats te vinden. In deze serie schrijf ik over mijn persoonlijke ervaringen en de ervaringen van anderen die ik begeleid bij processen waarbij zij op zoek gaan naar wie zij echt zijn.
Door kennis te maken met de aanpak binnen het alternatieve hulpverleningscircuit realiseerde ik me ineens hoe gek het eigenlijk is dat ik bij het zoeken naar oplossingen voor mijn emotionele problemen, altijd alleen maar in mijn hoofd bezig ben geweest. Ja natuurlijk, ik besta uit een hoofd waarin ontzettend veel gebeurt. Maar daarnaast heb ik ook nog een heel lijf waarin zich niet alleen puur lichamelijke processen afspelen maar ook heel veel emotionele. Sterker nog. Mijn lijf en mijn hoofd vormen één groot systeem waarin alles met alles samenhangt. Hoe dat werkt en wat een potentie er schuilt in de samenwerking tussen die twee ontdek ik ieder dag een beetje meer.
Het nadeel van emotionele problemen alleen op willen lossen met je gedachten, is dat je een deel aan informatie mist. Het wordt dan alsof je een puzzel probeert te leggen waarvan er een aantal stukjes onder de bank zijn verdwenen. Natuurlijk kom je een heel eind, maar zolang je niet onder de bank wil kruipen om de laatste stukjes te vinden is je puzzel niet compleet. Dat onder de bank kruipen is (als metafoor) spannend. Het is daar wellicht wat stoffig en het is er eigenlijk te krap. Toch loont het de moeite. Waar je bleef hangen in een het leggen van een onmogelijke puzzel, biedt dit je de mogelijkheid om de puzzel vrij eenvoudig compleet te maken.
Een ervaring.
Eén van mijn cliënten heeft last van grote stemmingswisselingen. Haar leven speelt zich af tussen hoge pieken waarin haar energie niet op kan, tot diepe dalen waarin zij zichzelf niet meer in beweging kan krijgen. In beide perioden wordt haar leven beheerst door angst. Wanneer ze geen energie heeft is zij somber en is er veel angst voor eenzaamheid. In de perioden van hoge energie is zij bang om deze fijne stemming weer kwijt te raken en geconfronteerd te worden met somberheid en eenzaamheid.
Doordat de angst voor sombere periodes zo groot is geworden doet zij ontzettend haar best om deze te voorkomen. Wanneer zij een hoge energie heeft doet ze er alles aan om dit zo lang mogelijk vast te houden. Ze geniet met volle teugen van het leven, kan de hele wereld aan en vertelt daar aan één stuk door over. In de wetenschap dat ze weer een terugval zal krijgen wil ze alles eruit halen wat erin zit.
In één van de sessies merkte ik bij binnenkomst direct hoe het ervoor stond. Mijn cliënte ervoer een hoge energie en ze genoot er overduidelijk van. Ze vertelde honderduit over van alles en nog wat, met een energie die direct bij mij binnenkwam. Omdat ik aan mijzelf merkte hoe moe ik werd bij het luisteren naar haar verhalen, vroeg ik haar of zij geen behoefte had aan rust. Ze vertelde me direct hoe bang ze hiervoor was en dat ze daar absoluut niet naar toe wilde. Rust staat voor haar gelijk aan somberheid en dat was nu net wat ze juist buiten de deur aan het houden was.
Ondanks haar angst liet zij zich toch uitnodigen om te gaan liggen, haar ogen te sluiten en te gaan ervaren wat er op dat moment in haar lichaam gebeurde. Natuurlijk was er in eerste instantie verzet. Ze bleef praten. Toch lukte het haar zich beetje bij beetje over te geven aan mijn stem en zich mee te laten nemen haar lichaam in. Ik vroeg haar wat daar te voelen was en zich daar op te concentreren. Heel langzaam ontstond er rust. Ze vertelde me dat ze het gevoel had dat ze steeds zwaarder werd. Ik vroeg haar alle zwaarte toe te laten. Het maar gewoon te laten gebeuren. Ze beschreef dat ze het gevoel had dat ze door de bank heen zakte en ik moedigde haar aan deze stap naar overgave te zetten.
Stapje voor stapje gaf zij zich over aan de sensaties in haar lichaam en kon zij haar lichaam toestaan om te nemen waar het zo’n behoefte aan had. Rust en ontspanning. Ik geloof niet dat ik eerder iemands gezicht zo snel heb zien veranderen. Van strak van het enthousiasme naar zacht en genietend van een veilige, weldadige rust.
Na het afronden van de sessie was haar energie totaal veranderd. Ze voelde zich ontspannen en had voor het eerst bewust kunnen ervaren dat zij in rust kan zijn zonder dat somberheid zich direct aandient. Rust en somberheid werden ontkoppeld en zij had in het geheel geen woorden meer nodig om daar van te genieten.