Een paar weken geleden sloot ik een traject met een cliënt af. Toen wij elkaar halverwege vorig jaar ontmoetten vertelde ze me hoeveel last ze had van haar angst om te falen. In haar gezin, tijdens haar zoektocht naar een baan, in het contact met familie en vrienden en zelfs in het contact met zichzelf was zij voortdurend heel hard haar best aan het doen om maar geen fouten te maken. En ze was zo moe.

Ze wilde het wel anders doen, maar het lukte niet. Ze wilde wel loslaten en ontspannen maar ze durfde niet. En nu is alles anders.

De doorbraak vond plaats toen zij haar lijf de regie gaf. In een oefening waarin zij ruimte maakte voor haar emoties, zorgde haar lichaam uit zichzelf steeds voor momenten van rust. Eerst was er boosheid. En toen rust. Toen kwam er verdriet. En toen weer rust. Vervolgens angst. En weer rust. Haar lijf snapte allang wat er nodig was!

Door zich bewust te worden van haar innerlijke behoeften en deze heel serieus te nemen ontstond er ontspanning en ruimte om te zien wat er werkelijk aan de hand was.

Ze ontdekte waar de wortel lag van haar angst om te falen. De pijn en angst die hieraan vastkleefden konden oplossen doordat zij deze nu toe durfde te laten. Het heeft haar de mogelijkheid gegeven om momenten van falen vanuit rust te beoordelen en op een ontspannen manier te bepalen welke volgende stap zij moet zetten.

Ik blijf het zo indrukwekkend vinden om te zien wat er allemaal mogelijk is als je lichaam en geest samen laat werken. De kracht hiervan begint steeds meer tot me door te dringen en ik heb ontzettend veel zin om de mogelijkheden tot die samenwerking verder te gaan ontdekken.

Misschien wel samen met jou.