Soms ben ik het ineens weer helemaal kwijt. Het contact met de voedende energie, het basis vertrouwen in ons allemaal, de durf in mijzelf. Ik weet wel dat het nog ergens zit, maar de weg er naar toe is volledig geblokkeerd. Terug redenerend waar ik het deze keer kwijt begon te raken kom ik uit bij een moment waarin ik in volledig vertrouwen vroeg of ik iets mocht gebruiken van een ander. Ik was in de oprechte vooronderstelling dat niet alleen ik, maar ook zij en ook de mensen met wie ik het wilde delen daar beter van zouden worden. Ik bevond me in een wereld van overvloed waarin ik vrij mag geven en ontvangen en ging er vanuit dat de ander dat ook deed.
Van het ene op het andere moment sloeg de sfeer tussen ons om. Het was duidelijk niet de bedoeling dat ik ging delen wat ik van haar had ontvangen en ik voelde mijn energie direct wegvloeien.
Terug in een wereld vol gevaar
Natuurlijk was de reactie die ik op mijn vraag kreeg niet prettig, maar erger nog was wat ik tegelijkertijd mijn innerlijke stem hoorde zeggen: “Wat ben ik toch gemeen. Ik pik iets van iemand anders af om daar zelf beter van worden.” In de dagen die volgden leefde ik plotseling weer in een wereld waarvan ik dacht dat ik er al lang afscheid van had genomen. Een wereld vol gevaren waarin ik voortdurend op mijn hoede moet zijn.
Bewijs voor gevaar in overvloed
Het meest bizarre was misschien nog wel dat ik overal om me heen bewijs zag dat ik inderdaad niet veilig was. Wachtend op een mogelijkheid om in te voegen in het verkeer zag ik alleen maar weggebruikers die uit waren op het bevechten van hun eigen plek. Ik hoorde: “Niemand ziet mij, ik doe er niet toe.” Tijdens een sessie bij een therapeute werd ineens heel duidelijk zichtbaar dat datgene waar ik nu mee worstel voortkomt uit iets wat ik in mij draag. Ik hoorde: “Het is mijn schuld.” Iemand zei tegen mij dat hij zich zo fijn voelt bij een ander en ik hoorde: “Ik ben niet goed genoeg.” Ik was weer terug in de wereld waarvan ik had gehoopt dat ik hem nooit meer terug zou zien.
Help!
Hoe kom ik hier weer uit?
Hoe kom ik weer terug naar die andere, fijne wereld?
De terugweg naar een fijne wereld
Plotseling herinner ik me hoe ik deze reis ooit eerder maakte en tekent de weg van een wereld vol angst naar een wereld vol overvloed zich weer haarscherp af. De sleutel zit in mijzelf. Zodra ik een wereld leef met gevaren zijn er ook gevaren. Wanneer ik in een wereld leef zonder gevaren, zijn er ook geen gevaren! Dit klinkt simpel en dat is het ook. Ik weet het nog van de vorige keer. Het enige dat ik nodig heb is de moed om te geloven dat er geen gevaar is. Èn de moed om het risico te nemen dat ik denk: “deze persoon laat mij niet invoegen; hij heeft me vast niet gezien” en dat het dan zo is dat hij me wel heeft gezien, maar inderdaad vindt dat ik er niet mag zijn.
Gelukkig. Ik heb de weg weer teruggevonden…
