Ieder mens wordt geboren met een zuiver gevoel van innerlijk weten. Het is gewoon één van de handige instrumenten die je als mens meekrijgt in het leven. Net als dat je voelt wanneer je naar de wc moet of het nodig is om iets te eten. Er wordt je iets aangegeven vanuit je lichaam en het helpt je om daar gehoor aan te geven. In de loop van het leven vertroebelt bij de meeste mensen het contact met dit instrument. Dat zal bij iedereen op een eigen, unieke manier verlopen. Bij mij ging dat zo.
Als kind was ik erg gevoelig, wat niet altijd even goed begrepen werd en soms zelfs afgekeurd. Ik leerde daardoor minder luisteren naar mijn gevoel en ontwikkelde een sociaal-wenselijke manier van omgaan met wat ik voelde. Het maakte me onzeker, waardoor ik een sterke behoefte ontwikkelde om ‘gelijk’ te hebben.
In mijn tienerjaren merkte ik dat mensen graag bij mij kwamen met hun problemen. Kennelijk was de manier waarop ik reageerde prettig voor hen. Ik denk dat ik mijn intuïtie toen nog redelijk zuiver kon gebruiken. Al snel ging echter de behoefte om ‘gelijk’ te hebben in de weg zitten. Mijn intuïtie vermengde zich met levenservaring en vertaalde zich steeds meer in het geven van adviezen waarvan ik vond dat mensen die op moesten volgen. Deden ze dat niet, dan deed dat iets met mijn gevoel van eigenwaarde.
In de jaren die volgden durfde ik mijn intuïtie steeds minder te gebruiken. Het bleef zich wel steeds heel duidelijk aandienen, maar als ik het gebruikte merkte ik dat ik een minder leuk mens werd. Er was een onprettige associatie ontstaan tussen het voelen van mijn intuïtie en gelijk willen hebben en dus ging ik mijn intuïtie maar liever uit de weg.
Gelukkig keerde het tij. Op het juiste moment vertelde de juiste persoon mij dat je je intuïtie altijd mag gebruiken, als je maar niet hecht aan jouw interpretatie van de betekenis ervan. Halleluja! Het kwartje viel direct. Natuurlijk mag ik mijn intuïtie gebruiken. Ik had het niet voor niets en het riep niet voor niets zo vaak om aandacht! Het is echter niet aan mij om te bepalen wat mijn intuïtieve ingeving voor een ander betekent. En het is al helemaal niet aan mij om een oordeel te hebben over wat een ander met mijn intuïtieve ingeving doet.
Natuurlijk heeft het wel even geduurd voordat ik weer in zuiver contact kon staan met mijn intuïtie en deze weer volop kon gaan gebruiken. Graag deel ik een aantal dingen die ik leerde onderweg, in de hoop dat ze je uitnodigen om je eigen intuïtie weer op te gaan zoeken.
• Wanneer je je intuïtie niet meer zo helder waar kunt nemen, kan je deze weer leren herkennen door regelmatig je blik naar binnen te richten en te voelen wat daar gebeurt. Als je dat wat je voelt steeds heel serieus neemt, geef je je lijf als het ware toestemming om meer van zich te laten horen. Je creëert daarmee ruimte waar je intuïtie in kan verschijnen.
• Intuïtie kan zich op verschillende manieren voordoen. Soms is het heel subtiel. Zo kan je bijvoorbeeld ineens een naar of juist heel fijn gevoel krijgen bij het ontmoeten van iemand, zonder dat je dat direct kunt plaatsen. Het kan ook juist heel helder tot je spreken. Het lijkt dan net alsof je direct het antwoord op een ingewikkeld vraagstuk voor je ziet. Dat kan zijn in een beeld, een herinnering of een soort onmiskenbare logica.
• Intuïtie vraagt om een volg-beweging. Wanneer je bijvoorbeeld een bepaald uitgesproken gevoel krijgt bij iemand en direct wil snappen waarom dat gebeurt, vermindert dat het contact met je intuïtie direct. Wil je de wijsheid van je intuïtie kunnen gebruiken vraagt dat om het willen ervaren van dat specifieke gevoel en het vertrouwen dat alles op een (niet door jou te bepalen moment) duidelijk zal worden.
• Het ontwikkelen van een zuiver contact met je intuïtie doe je door te experimenteren en bereid te zijn om te ontdekken dat je er soms net naast zat. Ontdekken dat het toch geen intuïtie was is even waardevol als ontdekken dat het dat wel was.
• Als je je intuïtie wil delen met iemand anders is het belangrijk om te weten of die ander dat wel wil. Soms is dat best lastig omdat een intuïtieve ingeving zo als “waarheid” aan kan voelen. In een situatie waarin je iemand waar je van houdt wil helpen, kan je daardoor per ongeluk opdringerig worden. Het is jammer als dat gebeurt omdat dat het hele effect van je intuïtie tenietdoet. De ander kan het dan niet meer ontvangen.
• Wanneer je besluit om je intuïtie in te zetten voor een ander, realiseer je dan dat je daarmee een cadeau weggeeft. Je geeft jouw intuïtieve ingeving aan de ander en deze is geheel vrij om ermee te doen wat hij of zij wil.
• Het delen van je intuïtie werkt wezenlijk anders dan het geven van een advies. Bij een advies vertel je de ander wat jij het beste vindt. Met het delen van je intuïtie creëer je ruimte om de waarheid van de ander zichtbaar te laten worden.
• Schrik niet als de ander kribbig reageert op jouw intuïtieve ingeving. Het is soms heel confronterend wanneer een diepe pijn geraakt wordt. Vertrouw er op dat jouw intuïtie geholpen heeft om die pijn zichtbaar te maken waardoor deze op kan gaan lossen.
Tot slot. Geef jezelf de tijd. Het opnieuw gaan herkennen van wat je lichaam je aangeeft en daarmee leren werken is een proces dat zich in kleine stapjes voltrekt. Als je het durft te volgen, wordt het contact met je intuïtie vanzelf steeds zuiverder.
Ik wens je een mooi proces bij het herontdekken van je innerlijke wijsheid.
