Voordat ik zelf in aanraking kwam met de alternatieve hulpverlening was ik er eigenlijk heel erg bang voor. Ik vond het zweverig en vaag en wilde er niets mee te maken hebben. Toen de reguliere hulpverlening mij niet meer verder kon helpen bleef er echter weinig anders over dan de stap naar het alternatieve hulpverleningscircuit toch maar te wagen. Gelukkig maar, want daar bleken uiteindelijk de doorbraken plaats te vinden. In deze serie schrijf ik over mijn persoonlijke ervaringen en de ervaringen van anderen die ik begeleid bij processen waarbij zij op zoek gaan naar wie zij echt zijn.

Veel mensen met wie het niet goed gaat zijn het contact met zichzelf kwijt geraakt. Soms is het zelfs zo ver gekomen dat zij niet meer kunnen voelen wie zij zelf zijn. Wat vind ik nou eigenlijk echt leuk? Wat past er goed bij mij? Waar word ik blij van? Ze zijn de weg kwijt geraakt in het vergelijken met en conformeren aan anderen.

Jezelf vergelijken met anderen is in oorsprong een hele gezonde manier om nieuwe dingen te leren. Kijken naar wat een ander doet en het na gaan doen heeft ons allemaal de mogelijkheid gegeven om basisvaardigheden als lopen, praten en fietsen aan te leren. Niets mis mee. Het wordt pas hinderlijk als je er een waardeoordeel over gaat geven. “Hij doet het beter dan ik en dus ben ik minder waard dan hij”. En het wordt echt ongezond als je je hele zelfbeeld baseert op vergelijkingen met anderen. Er is altijd wel iemand te vinden die mooier, slimmer, succesvoller of beter is dan jij.

Een gezond zelfbeeld is gebaseerd op wat er zich in jou afspeelt. Los van wat anderen doen of zeggen. Ieder mens draagt zijn of haar eigen zuivere eigenheid in zich. Het is de uitdaging om daar mee in contact te blijven, of om het contact ermee te herstellen. Eigenheid zit van binnen en dus spreekt het voor zich dat je je blik naar binnen keert als je daar meer over te weten wil komen.

Een ervaring.
Een cliënte wilde graag weten wat er zich bij haar van binnen afspeelt. Als startpunt van het proces kozen we een thema dat zij regelmatig tegenkomt in haar leven: het gevoel niet serieus genomen te worden.

Om de stap naar binnen te kunnen maken vroeg ik haar in gedachten terug te gaan naar een situatie waarin zij dit gevoel ten volle beleefd had. Door de emotie die daar voor haar bij hoorde weer op te roepen, kon zij al snel de stap naar binnen maken. Dit maakte het mogelijk om ten volle te gaan ervaren wat er zich allemaal in haar afspeelde.
Ze beschreef dat zij in haar buik een sensatie ervoer als van een verstening. Een erg naar gevoel. Ik nodigde haar uit om naar die verstening toe te bewegen en het met nieuwsgierigheid te gaan bekijken. Voorzichtig bewoog zij richting de plek waar zij de verstening waarnam en durfde er een tijdje bij te blijven.

Ineens ontdekte zij in de ‘rotspartijen’ die zij in haar buik waarnam een ingang waar ze naartoe gezogen werd. Ze liet zich meezuigen en vond daar binnenin een ruime, lichte ruimte waarin zij als aan een touwtje hing. Het was alsof ze vloog en ze voelde zich daar heel veilig en vrij.

Plotseling realiseerde zij zich dat ze in een cocon zat. Ik vroeg haar hoe het daar voor haar voelde. Ze vertelde dat het er fijn was, maar dat ze ook wilde weten hoe ze er echt uit zag. Ik moedigde haar aan om uit de cocon te komen. Glunderend vertelde ze me hoe ontzettend mooi ze was toen ze haar vleugels uitsloeg en de wijde wereld in vloog.

Voor mijn cliënte was dit op zichzelf staand al een ontzettend mooie ervaring geweest. Wat dit verhaal extra bijzonder maakt is dat zij helemaal vergeten was dat zij in het allereerste gesprek dat wij een aantal maanden daarvoor hadden, vertelde dat ze het gevoel had dat er ergens in haar een coconnetje zit waarin iets heel moois, of iets heel lelijks zit. Ze wilde heel graag weten wat het was. In deze sessie ontdekte zij, zonder ernaar op zoek te zijn, dat er al die tijd iets prachtigs verstopt had gezeten dat zij vanaf nu bewust met zich mee kon nemen.

Voordat ik zelf in aanraking kwam met de alternatieve hulpverlening was ik er eigenlijk heel erg bang voor. Ik vond het zweverig en vaag en wilde er niets mee te maken hebben. Toen de reguliere hulpverlening mij niet meer verder kon helpen, bleef er echter weinig anders over dan de stap naar het alternatieve circuit toch maar te wagen. Gelukkig maar, want daar bleken uiteindelijk de doorbraken plaats te vinden. In deze serie schrijf ik over mijn persoonlijke ervaringen en de ervaringen van anderen die ik begeleid bij processen waarbij zij op zoek gaan naar wie zij echt zijn.

Door kennis te maken met de aanpak binnen het alternatieve hulpverleningscircuit realiseerde ik me ineens hoe gek het eigenlijk is dat ik bij het zoeken naar oplossingen voor mijn emotionele problemen, altijd alleen maar in mijn hoofd bezig ben geweest. Ja natuurlijk, ik besta uit een hoofd waarin ontzettend veel gebeurt. Maar daarnaast heb ik ook nog een heel lijf waarin zich niet alleen puur lichamelijke processen afspelen maar ook heel veel emotionele. Sterker nog. Mijn lijf en mijn hoofd vormen één groot systeem waarin alles met alles samenhangt. Hoe dat werkt en wat een potentie er schuilt in de samenwerking tussen die twee ontdek ik ieder dag een beetje meer.

Het nadeel van emotionele problemen alleen op willen lossen met je gedachten, is dat je een deel aan informatie mist. Het wordt dan alsof je een puzzel probeert te leggen waarvan er een aantal stukjes onder de bank zijn verdwenen. Natuurlijk kom je een heel eind, maar zolang je niet onder de bank wil kruipen om de laatste stukjes te vinden is je puzzel niet compleet. Dat onder de bank kruipen is (als metafoor) spannend. Het is daar wellicht wat stoffig en het is er eigenlijk te krap. Toch loont het de moeite. Waar je bleef hangen in een het leggen van een onmogelijke puzzel, biedt dit je de mogelijkheid om de puzzel vrij eenvoudig compleet te maken.

Een ervaring.
Eén van mijn cliënten heeft last van grote stemmingswisselingen. Haar leven speelt zich af tussen hoge pieken waarin haar energie niet op kan, tot diepe dalen waarin zij zichzelf niet meer in beweging kan krijgen. In beide perioden wordt haar leven beheerst door angst. Wanneer ze geen energie heeft is zij somber en is er veel angst voor eenzaamheid. In de perioden van hoge energie is zij bang om deze fijne stemming weer kwijt te raken en geconfronteerd te worden met somberheid en eenzaamheid.

Doordat de angst voor sombere periodes zo groot is geworden doet zij ontzettend haar best om deze te voorkomen. Wanneer zij een hoge energie heeft doet ze er alles aan om dit zo lang mogelijk vast te houden. Ze geniet met volle teugen van het leven, kan de hele wereld aan en vertelt daar aan één stuk door over. In de wetenschap dat ze weer een terugval zal krijgen wil ze alles eruit halen wat erin zit.

In één van de sessies merkte ik bij binnenkomst direct hoe het ervoor stond. Mijn cliënte ervoer een hoge energie en ze genoot er overduidelijk van. Ze vertelde honderduit over van alles en nog wat, met een energie die direct bij mij binnenkwam. Omdat ik aan mijzelf merkte hoe moe ik werd bij het luisteren naar haar verhalen, vroeg ik haar of zij geen behoefte had aan rust. Ze vertelde me direct hoe bang ze hiervoor was en dat ze daar absoluut niet naar toe wilde. Rust staat voor haar gelijk aan somberheid en dat was nu net wat ze juist buiten de deur aan het houden was.

Ondanks haar angst liet zij zich toch uitnodigen om te gaan liggen, haar ogen te sluiten en te gaan ervaren wat er op dat moment in haar lichaam gebeurde. Natuurlijk was er in eerste instantie verzet. Ze bleef praten. Toch lukte het haar zich beetje bij beetje over te geven aan mijn stem en zich mee te laten nemen haar lichaam in. Ik vroeg haar wat daar te voelen was en zich daar op te concentreren. Heel langzaam ontstond er rust. Ze vertelde me dat ze het gevoel had dat ze steeds zwaarder werd. Ik vroeg haar alle zwaarte toe te laten. Het maar gewoon te laten gebeuren. Ze beschreef dat ze het gevoel had dat ze door de bank heen zakte en ik moedigde haar aan deze stap naar overgave te zetten.

Stapje voor stapje gaf zij zich over aan de sensaties in haar lichaam en kon zij haar lichaam toestaan om te nemen waar het zo’n behoefte aan had. Rust en ontspanning. Ik geloof niet dat ik eerder iemands gezicht zo snel heb zien veranderen. Van strak van het enthousiasme naar zacht en genietend van een veilige, weldadige rust.

Na het afronden van de sessie was haar energie totaal veranderd. Ze voelde zich ontspannen en had voor het eerst bewust kunnen ervaren dat zij in rust kan zijn zonder dat somberheid zich direct aandient. Rust en somberheid werden ontkoppeld en zij had in het geheel geen woorden meer nodig om daar van te genieten.

Tenminste, dat vond ik voordat ik er zelf daadwerkelijk mee in aanraking kwam. Eerlijk gezegd was ik nogal bang voor het zogenaamde alternatieve hulpverleners circuit waarin de weg naar binnengaan centraal staat. Ik vond het zweverig en vaag en wilde er eigenlijk helemaal niets mee te maken hebben. Zodra ik wierook rook was ik weg.

Er kwam echter een moment dat mijn burn-out zich tot zo’n diep niveau had ontwikkeld dat er wel iets moest gebeuren en er simpelweg geen andere wegen meer over waren dan die naar het alternatieve circuit. Ik slikte al jaren antidepressiva en toen mijn psychiater de toegevoegde waarde van nog een psycholoog niet in zag omdat ik allang begreep hoe het werkte bij mij, bleef er weinig anders over dan het alternatieve circuit in te stappen. En ja hoor! Het rook er naar wierook.

Na enig verzet lukte het me om me over te geven en ontdekte ik dat deze ‘vage manier van werken’ concrete verbeteringen in mijn gezondheid opleverde. In de verschillende vormen van alternatieve hulpverlening die ik uitprobeerde ben ik heel wat blokkades en trauma’s tegengekomen. Ze onder ogen komen en doorvoelen maakte dat ze konden oplossen. Het maakte de weg vrij naar een leven dat ik een stuk lichter kan leven.

Maar wat heeft het nu precies gedaan? Waar zit de kern die met medicijnen niet geraakt kon worden? Wat heeft het ‘voorbij het snappen en analyseren gaan’ mij opgeleverd? Het belangrijkste is dat ik ben gaan ervaren dat ‘vage’ termen als lichaamswijsheid en innerlijke kracht wezenlijke onderdelen van mij zijn. Ik kan het dan misschien niet vastpakken en ik kan niet aanwijzen waar het zit, maar het is er wel degelijk en het geeft mij de houvast die ik soms zo nodig heb.

Heel graag vertel ik je de komende tijd meer over wat ‘de weg naar binnen gaan’ betekent en wat je daar zoal tegen kunt komen. Gewoon, om die weg toegankelijker te maken voor meer mensen. Gevoed door mijn eigen persoonlijke ervaringen en de ervaringen die ik opdoe als begeleider van dit soort processen bij anderen, neem ik je graag mee in een serie artikelen onder de titel “Ervaringen uit een binnenwereld”. Zo hoop ik je elke maand wat meer nieuwsgierig te maken naar jouw eigen binnenwereld en je uiteindelijk te inspireren om ook je blik naar binnen te gaan keren.