Niet te geloven. Hoeveel pijn kan een mens verdragen? Na een periode van fijne flow, komt er momenteel veel pijn voorbij in mijn leven. Het snijd als een scherp mes door me heen en raakt me tot diep in mijn ziel. Ik ken dit. Ik maakte het al heel vaak mee. Maar deze keer voelt het anders. Onder de bodem is een grond van vertrouwen ontstaan. Ik zak en zak, maar voel aan alles dat ik er niet doorheen zal gaan. Wat een verschil met eerdere ervaringen!
Over crisissen bestaat een hardnekkig misverstand. Alhoewel iedereen ze heeft en ze ook steeds weer terug blijven komen, geloven we dat het niet goed met ons gaat als we er één doormaken. Dient een crisis zich aan, dan willen we er zo snel mogelijk van af. We zoeken naar afleiding in vele vormen: oplossingen bedenken, teveel drinken, excessief social media gebruik. Keuze te over. En dat is jammer, want een crisis draagt een zeer krachtige potentie in zich. Het opent de weg naar vrijheid.
De enige manier om gebruik te maken van de vruchtbaarheid van een crisis, is erin springen. Voel wat er te voelen is en geef je over aan de heftigheid ervan. Dat is zeker niet gemakkelijk. Als vanzelf gaat alles in ons in verzet tegen de pijn die hoort bij een flinke crisis. Wil je al meebewegen, dan kom je onherroepelijk je eigen weerstand tegen. Voor je het weet ben je weer weg bij de pijn. Dat voelt natuurlijk wel even fijner, maar pijn laat zich niet wegstoppen. Ergens in je lijf wordt het opgeslagen en zal zich later opnieuw, maar dan iets heftiger aandienen. Wordt er niet geluisterd, dan wordt er harder geroepen.
Het afgelopen jaar ben ik gaan luisteren. Wat ik hoorde was verre van fijn. Het maakte me bang en er waren momenten dat het voelde alsof ik het niet aankon. Op die momenten ben ik het ook niet aangegaan. Het is belangrijk om mild te zijn voor jezelf. Ik heb gezorgd dat ik onder deskundige begeleiding van een collega coach ruimte durfde te maken voor de pijn die zich aandiende. Dat voelde soms als een hopeloze weg. Er bleef maar pijn komen. Wat had het voor zin?
Nu, een paar maanden later voel ik welke zin het heeft gehad. Het heeft mij vrij gemaakt om te kunnen voelen welke stappen in het leven op dit moment ècht bij mij passen. Wie ik werkelijk ben en wat mij te doen staat. Dat blijken hele andere stappen te zijn dan ik tot nog toe van mezelf gewend was. Maar ze voelen verrassend goed en dus zet ik ze met gemak. Stapje voor stapje. Dat daar kennelijk een nieuwe crisis bij hoort, maakt me niet meer bang. Ik weet nu zeker dat een crisis me enkel en alleen uitnodigt tot diepere lagen van vrijheid en dus maak ik er met alle liefde ruimte voor.
Wil jij ook graag gaan luisteren naar wat de pijn jou te vertellen heeft, maar vind je het spannend? Samen staan we sterker dan jij alleen. Kijk voor meer informatie op www.samenmetdaphne.nl/traject.
Ons ego krijgt het flink te verduren, die arm ziel. Ontmoeten we een mens dat zich onhebbelijk gedraagt dan spreken we al snel over iemand met een “groot ego”. Ontdekken we een naar trekje bij onszelf noemen we dat een “ego dingetje”. In het algemeen geldt: hoe vervelender het gedrag van een persoon, hoe groter het ego is dat we hem of haar toedichten. En dat terwijl het juist zo hard voor ons aan het werk is!